-Ama bu hayatta sevmediğin şey ne? Onu söyle.
-Her şey; durmadan öteye beriye koşmalar, küçük ihtiras oyunları, hele de açgözlülükler, rekabetler, dedikodular, birbirlerine çelme atmalar, birbirini tepeden tırnağa süzmeler. Konuşmalarını dinledikçe insan budalalaşıyor. İlk başta zeki adamlar sanırsın, yüzlerinde ciddilik okunur, ama bütün söyledikleri şu biçim şeyler: "Falanca ya da filanca, bilmem ne satın aldı, bilmem neresini kiraladı." Başka birisi: "Aa! olur şey değil; niçin acaba?" Ya da: "Falanca dün akşam kulüpte müthiş para kaybetti, bir başkası üç yüz bin kazandı." İllallah bunlardan. Bunlar arasında insanlık nerede? İnsanlığın yüceliği, bütünlüğü nerede kaldı? İnsanlık ufak paralar haline gelmiş.
-Ama toplumun bu işlerle uğraşması gerekli. Herkes bir şeyin peşinde. Hayat bu...
-Toplum! Senin beni bu adamların içine götürmen, onlardan iyice nefret etmem için herhalde. Hayat; amma da hayat ha. Ne bulabilir insan orada? Fikir meseleleri mi var? Duygu meseleleri mi var? Bu hayatın bir ekseni yok: Derin, hayati hiçbir yanı yok. Bütün bu salon adamları benden çok daha uyuşuk, benden çok daha ölü. Hayattaki gayeleri ne? Benim gibi yatakta uzanmıyorlar, ama bütün gün sinekler gibi aşağı yukarı inip çıkıyorlar. Ne çıkıyor bunlardan? Bir odaya girersin, bakarsın herkes karşılıklı oturmuş, ciddi ciddi duruyor. Yaptıkları nedir? İskambil oynuyorlar... Diyecek yok, güzel bir hayat doğrusu. Yaşamak isteyen bir ruh için ne yaman bir örnek! Ölü değil mi bu adamlar? Oturdukları yerde uyumuyorlar mı? Ben yatakta yatıyorum, kafamı valeler ve aslarla doldurmuyorum diye kabahatli mi oluyorum?
Sayfa 214
"Bir grupta olunca insanların önünde bir şeyler sunman gerekiyor, değil mi? Benim... Her zaman kafamın bomboş olduğu söylenir. Ben de bazen öyle olduğunu düşünüyorum. Muhtemelen ben kimseye bir şey sunamayacak kadar beceriksizim."
Nedense söyledikleri sinirimi bozuyor. Bu da neydi?
"Sen... Aptal mısın!? Dalga mı geçiyorsun? Kafanın bomboş olması mümkün olabilir mi? Bir şeyler sunmakta kötü müsün? Ben seni gruba davet ettim çünkü o gün söylediğin şarkı gerçekten kalbime dokundu. Sen... Canın böylesine yanıyorken... Nasıl böyle şeyleri söyleyebiliyorsun? Mafuyu... Yine bana o şarkıyı söyler misin? Ben de o şarkıyı seviyorum."
Sanırım seninle tanıştığımdan beri darmaduman bir hâldeyim. Aa, lanet olsun... Canım yanıyor.
Ama bu hayatta sevmediğin şey ne? onu söyle.
Oblomov: her şey, durmadan öteye beriye koşmalar, küçük ihtiras oyunları, hele de aç gözlülükler, rekabetler, dedikodular, birbirine çelme atmalar, birbirini tepeden tırnağa süzmeler. Konuşmalarını dinledikçe insan budalalaşıyor. İlk bakışta zeki insanlar sanırsın, yüzlerinde ciddilik okunur, ama bütün söyledikleri şu biçim şeyler: “falanca veya filanca, bilmem ne satın aldı, bilmem neresini kiraladı.” başka birisi:” aa!olur şey değil niçin acaba?!” yahut:”falanca dün akşam kulüpte müthiş para kaybetti, bir başkası üçyüz bin kazandı.” illallah bunlardan. Bunlar arasında insanlık nerede? Insanlığın yüceliği, bütünlüğü nerede kaldı? Insanlık ufak paralar haline gelmiş…hayat amma da hayat ha. ne bulabilir insan orada? fikir meseleleri mi var, duygu meseleleri mi var? bu hayatın bir ekseni yok: derin, hayati hiç bir yanı yok!
İpin Ucu
A: Duyduklarınız size kalsın. Gelenler ne biçim şeylerdi, bunu da mı açıklayamazsınız?
AA: Biçim? Ne ifade eder, neye yarar biçim? Nedir örümcek, yarasa, devekuşu, papağan, tilki, öküz? "Yanıltmaktan kaç" buyruldu. Onun için hoşgör evladım, tanımlamak bile bana yasak.
A: Sizin de kurallarınız az değil. O yasak bu yasak...
AA: Bunlar kural değil ki çocuğum. Buyruk. Buyruk? Nedir buyruk? Tersini akla getirmeye olanak bulunmayan birtakım şeyler, şeyler yani... şey neyse o.
Sayfa 89 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
İlk bakışta zeki insanlar sanırsın, yüzlerinde ciddilik okunur, ama bütün söyledikleri şu biçim şeyler: "falanca veya filanca, bilmem ne satın aldı, bilmem neresini kiraladı." başka birisi:" Aa! olur şey değil niçin acaba?!" Yahut:"falanca dün akşam kulüpte müthiş para kaybetti, bir başkası üçyüz bin kazandı." illallah bunlardan.bunlar arasında insanlık nerede?insanlığın yüceliği, bütünlüğü nerede kaldı? İnsanlık ufak paralar haline gelmiş...Hayat amma da hayat ha.. Ne bulabilir insan orada?fikir meseleleri mi var, duygu meseleleri mi var?bu hayatın bir ekseni yok: derin, hayati hiç bir yanı yok!"
Sayfa 232
