Flaubert eserin önsözünde belirtildiği gibi, yazdığı hikayenin amacını, “Duyarlı ruhları acımaya yöneltmek, ağlatmak istiyorum, çünkü ben de onlardanım.” sözleri ile ifade etmiştir. Hikayenin konusunu ise “Sıradan bir yaşamın, bağlandığına coşkudan uzak bir biçimde bağlanan, taze ekmek gibi yumuşak, dindar ve yoksul bir köylü kadının öyküsüdür.” cümlesiyle özetlemiştir.
Félicité, ilk aşkının yaşattığı hayal kırıklığına ve sürekli yaşadığı kayıplara rağmen acılarını sessizce yaşayan sevgi ve merhamet yüklü bir kadındır. Yazarın amacını okuduktan sonra büyük beklentilerle başladığım bu kitap benim için biraz hayal kırıklığı oldu. Belki de bunun nedeni, yazarın eserin konusundan bahsederken de belirttiği gibi Félicité’nin duygularını coşkudan uzak bir biçimde yaşamasıydı. Sanırım, duyguların herhangi bir mutluluk anında yada yaşanılan olumsuzluklarda büyük bir tutku ile yaşanıyor ve aktarılıyor olmasına alıştığımdan aktarılmak istenen duygular bana tam olarak geçemedi. Ama Tahsin Yücel’in kitabın önsözünde geçen “Saf Bir Yürek bir solukta okunur, ama, onu tüm incelikleriyle kavramak istiyorsanız, bir kez daha, bir kez daha, bir kez daha okumanız gerekir.” cümlesini hatırladıktan sonra bu kitabı "bir kez daha" okumam gerektiğine karar verdim.
