"sanat genel-tabiatın yansıtılmasıdır"
Neo-klasiklere göre insan aslında her yerde aynıdır; gerçi çeşitli ülkelerde ve çağlarda başka âdetler, inançlar, yaşayış biçimleri vardır, ama bunlar geçici ya da o yere, o çağa özgü şeylerdir. Bütün bunların altında ortak olan bir insan tabiatı yatar. İnsanların tutkuları, aşk, acı duyguları, çocuklarına sevgisi, v.b. esasta birdir, değişmez. (...) Böylece geneli yansıtırken sanatçı özü yansıtmış olur.
Sayfa 32 - İletişim Yayınları- 30.baskı, 2020- Yansıtma KuramıKitabı okudu
“Ömrü boyunca insanları ayıran adetler ve inançlar aleyhine feryad eden bu büyük insanı, insanların hakikate, vicdan hürriyetine hakkı olduğunu ispata çalışan bu edibi gelecek asırlar saygıyla anacaktır.”
Sayfa 304 - Emile ZolaKitabı okudu
S.59-60
Medeniyet kavramı, bir dünya görüşünün (Weltanschauung) zaman ve mekân, yani tarih ve coğrafya boyutunda tezahür ve tecessüm etmiş halidir. Bu geniş anlamıyla medeniyet, insan hayatına ilişkin maddî ve mânevî bütün temel unsurları kapsar: Düşünce, bilim, sanat, mimari, yönetim, ekonomik üretim ve paylaşım, âdetler, inançlar vb. İnsanlık, bütün bireylerin katıldığı ortak payda iken, medeniyetler farklı kimlik ve aidiyet çerçeveleri sunarlar. Bu manâda İslâm ve Batı gibi birbirinden farklı ve eş zamanlı medeniyet tecrübelerinden bahsedebiliriz.
Sayfa 59 - İSAM Yayınları
Uzak ve yakın tarihin hatıraları, Antik Çağ eserleri, farklı adetler, siyasi kaideler, içtimai münasebetler hatta batıl inançlar bir tarihçi, ahlakçı ve siyasetçiye kavramak ve incelemek için engin alanlar açıyor.
Türk Tarih KurumuKitabı okudu
“Umran, geniş mânâsıyle medeniyet, yani: bir kavmin yaptıklarının ve yarattıklarının bütünü, içtimai ve dini düzen, âdetler ve inançlar.”
Sayfa 147 - UmranKitabı okudu
bilgin, elinde tuttuğu emaneti korumak için tarihin zorunlu ve doğal seyrine karşı savaşmalıdır. bu işi yaparken de hem kendi tarihini hem de çağını tanımalıdır. yoksa elindeki bilgiyi, tebliğ adı altında onu tahrif edebilecek ve özünü başkalaştırabilecek, milli gelenekler, adetler, yerel inançlar ve hurafeler, yabancı ve doğru olmayan kültürler, kadim ilimler ve cahiliye felsefelerini "din" adı altında halkın sofrasına koyabilecektir. bunlardan beslenenler de dinden hastalanmış olacaklardır. ondan yemeği reddedenler ise dinden mahrum kalacaklar; ruhsal bunalıma yakalanacaklar ya da hayvani hayatın aptallığına ve "tüketim tapınmasına!"
