Ah kalbim ağrıyor tan ağarırken
İçim kan ağlıyor gam çoğalırken
Sayfa 130 - MetisKitabı okudu
Ah! Anneciğim! Sanki annem mezardan çıkmış da elbiselerini değiştirmiş. Beni bırak! Beni düşündürme! Çıldırmamı ister misin? Ne kendimi öldürebiliyorum ne ölü gibi yaşamak elimden geliyor. (Ağlar.) Gideceğim. Onu seven, bir an bile olsun, ondan ayrılmazmış!
Sayfa 19 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
29 Ekim için söylenmişçesine...
Düşün işte. Okulda yorulmaktan zafiyet geçiren, bir türlü ayrılamadığı öğrencileri uğruna kendini paralayarak gencecik yaşında ölen öğretmenleri düşün; çocukları tedavi etmek için her şeyi göze alan ve bulaşıcı hastalıklar yüzünden hayatlarını kaybeden doktorları düşün; batan gemilerde, yangın sırasında, kıtlığın ortasındaki en tehlikeli anda çocuklara son lokmalarını veren, cankurtaran simidini, alevlerden kurtulmaya yarayacak son ipi atan ve bir masumun hayatını kurtardığı için gözü arkada kalmadan ölen insanları düşün. Kendini feda ederek ölen bu insanların haddi hesabı yoktur Enrico; her mezarlıkta bu mukaddes insanlardan yüzlercesi bulunur; yattıkları mezarlardan bir an olsun kalkabilselerdi, her biri uğruna gençlik zevklerinden, ihtiyarlık günlerinin huzurundan, sevgilerinden, hayatlarından vazgeçtikleri bir çocuğun adını haykırırdı: Yirmilik gelinler, hayatının zirvesindeki erkekler, seksenlik ihtiyar kadınlar, gençler, yetişkin ya da hayatının baharında ki bilinmeyen şehitler... Bunlar o kadar ulu, öyle saygın kişiler ki, mezarlarına dünyanın bütün çiçeklerini götürüp koysak az. Ah çocuklar, bir bilseniz ne denli sevildiğinizi! Her ne kadar, henüz arkasından ağlayacağın bir yakının olmadığı için şanslı sayılsan da, bugün bu insanları saygıyla an, canım çocuğum; saygıyla an ki, seni seven, senin için didinen insanlara karşı daha iyi, daha müşfik davranasın!
Ah ben ruhumun içindeki o ikinci ruhu bilirim, esrarı gören gözleriyle ve esrarı duyan kulaklarıyla her şeyi sezer ve bana sevdirir ve beni aldatmaz, ah, için beni aldatmaz.
Sayfa 52Kitabı okudu
