Erkek milleti cesurlukla gözükara olmayı birbirine karıştırır.
Sayfa 242Kitabı okudu
"Hadi, tek ayak üzerinde arkaya doğru dönmeyi ve vurmayı göster bakalım."
"Haaa!"
"Çok güzel. Meseleyi anladın mı şimdi? Kavradın mı?"
"Aptal değilim!"
"Sen kızsın. Kızların aklı yoktur."
"Ah, Lambert, Triss bunu bir duyarsa!"
"Bir de bıyık bırakabilseydi o kadın yüzbaşı olurdu. Evet, bu kadar yeter. İn aşağı. Dinleneceğiz şimdi."
"Yorulmadım ben!"
"Ama ben yoruldum! Dinleneceğiz dedim. Sırttan aşağıya in."
"Parende atarak mı?"
"Yok nasıl olacaktı? Tavuk gibi mi inecektin? Hadi, atla. Korkma, ben varım."
"Haaa!"
"Güzel. Bir kıza göre hem de çok güzel. Gözlerinin bağını çözebilirsin şimdi."
Sayfa 124Kitabı okudu
Ah Nemecsek, canım çocuk...
Evet, Pal Sokağı'nın bir zamanlar ki neşeli neferi, şimdiki rütbesiyle hüzünlü yüzbaşısı, çok değişmişti. Zayıflamıştı, saçları uzamıştı, gözlerinin altı kararmıştı.
Sayfa 209Kitabı okudu
Paris ve Londra 'da beş parasız
"Ah ama dostum, yaşam yokuşunun inisleri, çıkışları sen rus ordusunda yüzbaşı ol, sonra birden devrim patlasın meteliksiz kal. 1916 yılında, edouard vıı otelinde bir hafta kalmıştım. 1920 'de aynı otelde gece bekçiliğine başvurdum. Bekçilik ettim, mahzende yukarıya şişe taşıdım, yerleri fırçalandım , bulaşıkçılık, hamallık, tuvaletçilik yaptım. Garsonlara bahşiş verirdim, garsonlardan bahşiş aldim."
George orwell 'in gençlik dönemlerinde paris ve londra 'da beş parasız sefalet içinde geçirdiği zamanlardan esinlenerek yazdığı düşünülen bu eser,
Sahici yoksulluğu insanın yüzüne vuruyor. yatacak yer bulsa yiyecek bulamayan, kıyafetlerini rehin bırakan, yollarda yarı aç yarı tok dolaşarak güçsüzlere ayrılmış yatakhanelerde sabahlayan yazar, yoksullardan korkuyu da işler romanında.
Yoksul halktan korku us dışı bir korkudur. Zenginle yoksul arasında gorunmeyen ve sanki iki ayri ırktanmislar biri siyah , biri beyaz gibi bir temel ayrım olduğu düşüncesine dayanmaktadır. Fakat gerçekte bir ayrım yoktur. Zengin
Kitlesiyle yoksul kitlesi yalnızca gelirleriyle birbirinden ayrılır, başka hiçbir şey değil.
George orwell..
Ah yüzbaşım ...
"Cevap ver bana !
Şimdi babamın topraklarından ,aynı zamanda genel olarak ,toprak sahiplerinin ellerindeki topraklarından söz ediyordun ,halbuki bunlar özel mülktür. .Eğer senin iki gömleğin var da benim bir tane bile gömleğim yoksa ,senin lafina göre ..benim senin gömleklerinden birini almam lazım. ..öyle değil mi ?
Yevgeni kazağın yüzünü goremiyordu ama sesinden adamın güldüğünü tahmin etti ..
"Fazla gömlegimi ben kendiligimden verirdim size ....cephede , fazla gömleğim bir yana "sırtımdaki tek gömleğimi çıkarıp verdim de kaputumu çıplak sırtıma giydim..
Yalnız ben şimdiye kadar toprağını vereni hiç duymadım. ."
.
Sayfa 129 - Altın kitaplar 1969 rusça aslı ile karşılaştırmalı.Kitabı okudu
