Ah çocuklar...
Kimsenin söylemeye bile cesaret edemediği şeyi artık o hissediyordu! Sevgili "askerinin" yavaş yavaş nasıl tükendiğini, sessiz bir hüzün içinde yok oluşa doğru nasıl gittiğini görüyordu. Bunun sonunun ne olacağını iyi biliyordu. Savaş kazanan bir general olması önemli değildi. Şimdi bu yaptığının ciddiyetten uzak olduğu, bir erkeğe yakışmadığı da önemli değildi. Şimdi açığa çıkıveren çocuk ruhuyla, katıla katıla ağlıyordu. Bir yandan da mırıldanıyordu:
-Zavallı küçük arkadaşım... Benim biricik arkadaşım! Benim biricik yüzbaşım!
Sayfa 199Kitabı okudu
“Anlaşıldı senin kafanı Bolşeviklerin nelerle doldurduğu!
Onların yanında geçirdiğin zamanı boşa harcamamışsın.”
“Ah, yüzbaşım, biz sabırlı ahaliye hayat kendisi öğretiyor bunları. Bolşeviklerin yaptığı, kava ateş tutmak, hepsi o.”
Evrensel Yayınları.
Serçeler de her gün büyük sürüler halinde, Andreas'a verdiği sözü hatırlatmak istercesine hücre penceresinin önüne geliyorlardı. Bu canını yakıyordu Andreas'ın. Başını kaldırıp bakıyor, bu gürültücü küçük yaratıkları acı içinde izliyordu. Hiç ses çıkarmadan onlarla konuşuyor, dudaklarını kıpırdatmasına gerek kalmadan kalbiyle onlara
Sayfa 97 - Can ModernKitabı okudu
İnsanoğludur, insanoğlu belli olmaz Yüzbaşım. Bir ağaç bin damardır, damarlarının dokuz yüz doksan dokuzu yeraltında, ancak bir tanesi dışardadır. İnsanoğlu da böyledir.
Sayfa 362Kitabı okudu
YÜZBAŞI : Woyzeck, hep böyle arkandan kovalıyorlarmış gibisin? iyi bir insan böyle davranmaz, iyi bir insan, vicdanı rahat bir insan...
Sen de bir şeyler söyle, Woyzeck! Hava nasıl bugün?
WOYZECK : Kötü, yüzbaşım, kötü: Rüzgâr var!
YÜZBAŞI : Ben de duyuyorum, bir şeyler esiyor dışarıda. Fare görmüşe çeviriyor bu rüzgâr beni. (Alaylı)
Yaralı nefer: " ..ah gurban, gurban !... Kumandanım getti, dağ gibi yüzbaşım getti; ben yaşamışım, neye yarar ! "
'Ölü yok, yüzbaşım, tümü yaralı. Ama yaralı olmayan kim bizim yurdumuzda,' demeyi ah ne kadar da istiyordu teğmen Tavlı.
Sayfa 24 - Ötüken Yayıncılık
