Üstümü kirletirdim hep, bilmem ki neden? Talaşlarla, paslı tenekelerle
Annem de dövmezdi ki beni bu yüzden Akşamları eve döndüğümde
Ellerimi kendi yıkardı üstelik
Yüzümü, ayaklarımı, yorgunluğumu Kurulayıverirdi o sıcacık göğsünde.
Ah ben ruhumun içindeki o ikinci ruhu bilirim,
Esrarı gören gözleriyle ve esrarı duyan kulaklarayla herşeyi sezer ve bana sezdirir ve beni aldatmaz.
Ahh içim beni aldatmaz.
Ahh uykusuz ve yorgun kalbim ah!...
Bilirim kırıklarını toplamaya bile fırsat bulamadan, kuru bir ağaç dalı gibi defalarca kırdılar seni. Serçe kadardın, dağlar kadar acılarla yordular seni.