Saçlarını izliyordum uzaktan,
Kulağının arkasına düşüsu ve burnun,herkesten başkaydı işte..
Güldüğü zaman yukariya bakardi
Yukari kalkan kasın ve gülen gözlerin vardı
Ne güzeldiler !
Ben seni seviyordum
Kalbime sığmıyordu aklımdan gecenler
duvarlara,vitrin camlarına,kaldırımlara çarpıyordu..
Geri donuyordu cogalarak..
Seni Seviyordum
Sana uzak kentlerden birinde
Zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi...
Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi
İnsan her gün anımsar mı aynı gözleri
Seni seviyordum ve senin haberin yoktu
Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına düşüşü ve burnun,
Herkesten başkaydı
Cebeci köprüsü yüksek,
Altından tren geçiyor.
Ya benim aklımdan geçenler?
Kimse bilmiyor.
Şu dünya güzelim dünya
Tıkır tıkır işliyor,
İnsanlar, insanlar, insanlar
Neden böyle çekişir durur?
Aklım ermiyor..
~~ Seni Seviyordum ~~
Sana uzak kentlerden birinde,
Zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi.
Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi.
İnsan her gün anımsar mı aynı gözleri?
Seni seviyordum ve senin haberin yoktu.
Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına düşüşü.
Ve burnun herkesten başkaydı
Kulağımın içinde gaipten gelen acımasız bir haber gibiydi: Ne yaparsan yap, bu yıl ya da yüz yıl içinde bir gün sonsuza dek öleceksin. Kadın korkarak ayrıldı benden: "Neyiniz var?"
"Hiç," dedim, kalp atışlarımı bastırmaya çalışarak: "Sizin için titriyorum."
O günden sonra hayatı yıllarla değil, onyıllar-la ölçmeye başlamıştım. Ellili yıllarım belirleyici olmuştu, çünkü neredeyse herkesin benden genç olduğunun bilincine varmıştım. Altmışlı yıllarım, yanılmak için artık vaktimin kalmadığı kuşkusuyla en yoğun geçenler oldu. Yetmişliler, belki de son yıllarım olabileceği düşüncesiyle korkutucuydu. Her şeye rağmen, doksanıncı yaşımın ilk sabahı Delgadina'nm mutlu yatağında sağ olarak uyandığımda, hayatın Herakleitos'un dalgalı ırmağı gibi akıp giden bir şey olmadığı, ızgaranın üzerinde öbür yana dönüp bir doksan yıl daha kızarmaya devam etmek için tek bir fırsat olduğu gibi hoş bir düşünce geçmişti aklımdan.
Efesli filozof Herakleitos (doğumu İÖ 540), "Aynı ırmağa giren kişilerin üzerinden her
zaman farklı sular akar" biçimindeki ünlü benzetmesiyle hayatta her şeyin sürekli bir akış içinde olduğunu anlatmıştır.
Yaptıklarım bakımından değilse de, aklımdan geçenler bakımından aşağılık bir hayat yaşadım.
Hızla utanç kırmızısına bürünen bir neslin çocuğuyum ben Türkan hanım. Aklımdan geçenler anlaşılmasın diye boş boş bakarım.
Sayfa 33 - Aşkın Ne Olduğunu Bilmiyorsun adlı öyküden.Kitabı okudu
O günden sonra hayatı yıllarla değil, onyıllarla ölçmeye başlamıştım. Ellili yıllarım belirleyici olmuştu, çünkü neredeyse herkesin benden genç olduğunun bilincine varmıştım. Altmışlı yıllarım, yanılmak için artık vaktimin kalmadığı kuşkusuyla en yoğun geçenler oldu. Yetmişliler, belki de son yıllarım olabileceği düşüncesiyle korkutucuydu. Her şeye rağmen, doksanıncı yaşımın ilk sabahı Delgadi'nanın mutlu yatağında sağ olarak uyandığımda, hayatın Herakleitos'un dalgalı ırmağı gibi akıp giden bir şey olmadığı, ızgaranın üzerinde öbür yana dönüp bir doksan yıl daha kızarmaya devam etmek için tek fırsat olduğu gibi hoş bir düşünce geçmişti aklımdan.
Sayfa 89 - Can Yayınları / 45. Baskı - Mart 2017Kitabı okudu
Kesik kopuk, tutarsız düşüncelerdi aklımdan geçenler. Sesimi boğazımda işitiyor ama sözcüklerin anlamlarını çıkaramıyordum. Başımın içinde bu sesler başka seslere karışıyordu.
Sayfa 72 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Yazarsın... Sırdaşın bir kâğıt ile kalem olur. Sözlerin
mürekkep olur kâğıda akar... Kâğıt gemi olur onun
yanına gider. Okur mu okumaz mı bilinmez ama bir
şairi en iyi kâğıt anlar. Dili yoktur sitem etmez, canı
yoktur üzerini çizsen de ağlamaz, sen gemi yapıp
ıslatsan da sana küsmez. Hep temiz sayfalar
vermeye devam eder... Benim de sırdaşım bu
satırlardır. Benim de aklımdan geçenler kâğıda akar
ama bir gün gemi olur mu, duracak bir liman bulur
mu bilinmez...
Teflon Tavanın Başında Aklımdan Geçenler
Bana kalırsa küfürbazlar, katiller, caniler, hırsızlar, kaba insanlar, her şeyden şikâyet eden o suratsızlar dürüstlüklerinden dolayı ödüllendirilmeli bu hayatta. Belki o zaman, iyilerle korkanları ayırmak daha kolay olur.
Sayfa 26 - Ömür Iklim DemirKitabı okudu
