Babam derdi ki ,ilk özür dileyen en cesurdur,ilk affeden en güçlü,ilk unutansa en mutlu... Okumuş yazmış adamdı babam, nereden öğrenmişse , böyle derdi,biz de böyle bildik.Ne başkaları cesur olabildi özür dilemek için,ne de biz yeterince güçlüydük...Ama mutluyduk, çünkü unuttuk !