Sevdiklerimi, hayallerimi, hayatımı, en çok da kendimi. Bu kadar kaybeden biri olarak bu kadar güçlü durabilmek yoruyor insanı. Ve bu kadar kaybetmek yeniden başlamayı oldukça zorlaştırıyor, "ya bir daha" ile başlayan cümleler yüzünden. Cevaplanmamış sorular yoruyor, belirsizlikler yoruyor, beklemek yoruyor, anlaşılmamak, duyulmamak,
-Papatyanın hikayesini bilir misin?
+Hayır anlatsana.
-Sadece 3 günlük ömrü olan kelebek papatyaya aşık olur.
-Ancak kelebek ömrüne saatler kala papatyaya “seni seviyorum” der.
-Papatya da ancak ”bende” diyebilir.
-Ve kelebek ölür.
-Ona sevdiğimi neden zamanında söyleyemedim diye...
-Papatya üzüntüsünden hasta olur.
-Yapraklarını dökmeye başlar
-Ve döktüğü her yaprakta
- “Seni seviyorum”der.
-Ve sonunda o da ölür...
-İşte o günden beri,
-Sevdiğini söyleyemeyen herkes papatyaya sorar...
-Seviyor mu? ❤️
-Sevmiyor mu..? 💔
+🥺💔
Sizde geç olmadan sevdiğiniz insanlara sevginizi gösterin, yarın çok geç olabilir çünkü...