İnsanın yininde “ameliyat” yapmak için onu bayıltmak gerekir.. Ruhunda yapmak için ayıltmak.
“Kişiliğimin bir bölümünü aldırayım diyorum ara sıra. Yatayım bir ameliyat masasına, ayıklasınlar beni. Aceleciliğimi alsınlar mesela. Haksızlığa dayanamayışımı; birazını çıkarıp tıbbi atıklar bölümüne göndersinler. Boşalan yerlere daha fazla “hayır” diyebilmeyi koysunlar.
Hassasiyetin en az yarısını çıkarsınlar. Onun yerine sert davranma protezi koysunlar. “Arlı arından korkar; arsız sanır benden korkar,” diyorlar. Doğru diyorlar. Ar'ımın da birazcığını ar transplantasyonu yapıp versinler ihtiyaç sahiplerine.”
" Biz ne zaman büyürüz annelerimizin gözünde? Sahi ne zaman? Kaç kitap yazınca bir romancı, kaç albüm çıkarınca bir müzisyen, kaç tez yazınca bir akademisyen, kaç seçim kazanınca bir politikacı ya da kaç ameliyat yapınca bir doktor, annesinin gözünde artık “yetişkin” sayılır? Bilemiyorum. Belki de hiçbir zaman. "
Uzun bir aradan sonra sizlere merhaba:)Eşime kanser teşhisi kondu , teşhis ve ameliyat sürecinde sizlerden uzak kaldım.Bu arada elbette kitap okudum ama sizlerle paylaşamadım.Sağlıklı ,güzel günlerde birlikte olmak dileğimle tekrar merhaba,mutlu hafta sonları:)