Pozitivizm aslında Batı'da kiliseye karşı sürdürülen savaşın "görkemli" bir formülle noktalanmasından başka bir şey değildir. Pozitivizm, rasyonalizmin bir adım daha ileriye götürülmesidir. Rasyonalizmde bilginin kaynağı akıl diye kabul edilirken, pozitivizmde hayata deneydir deniliyor. Gerçi pozitivizme günümüzde ilk çıktığı şekliyle itibar edilmiyor, fakat onun ortaya koymak istediği zihniyet ana hatlarıyla hâlâ muhafaza ediliyor. Nitekim Sovyet astronotlarından birinin uzay yolculuğundan dönüşünde verdiği demeçte: "Oralar da tanrıya rastlamadım" demesi, tipik bir pozitivist ifadedir: gözüyle gördüğü, eliyle tuttuğu, deneyebildiği şeye inanmak, ötesini inkâr etmek...
Sayfa 49 - iz yayıncılıkKitabı okudu
Şimdi Tanrı kavramı, sonsuz derecede büyük bir varlığın kavramıdır; başka deyişle kendisinden daha büyük (yani daha mükemmel) bir şeyin düşünülmesinin imkansız olacağı kadar büyük olan bir şeyin kavramıdır. Bu "Tanrı" kelimesinin tanımının kendisinin parçasıdır. Böyle bir varlığı tasariarnaya çalıştığımızı farz edelim. Nasıl ki tek
Sayfa 248 - Ontolojik Kanıt/AnselmusKitabı okudu
Yaratıcı bir tanrı kavramından gelişimini ana hatlarıyla çizdiğimiz bireysel sanatçı, artık varlığını sürdürmek için kolektif din ideolojisini değil, kişisel deha dinini kullanır; bu din, bireysel sanatçı tipinin her tür üretimi için önkoşuldur.
Sayfa 62 - albaraka yayınlarıKitabı okudu
"Kısacası, vücudumuzda neler olup bittiğini bilmiyoruz; psikolojik yaşamımız o kadar karmaşık ki onu ana hatlarıyla bile anlayamıyoruz ve kendimizi tanımakta büyük güçlük çekiyoruz. Başkalarına sürekli olarak sahip olamayacakları düşünceleri ve duyguları yüklüyoruz. En küçük yazılı ya da sözlü bir cümle bazen apayrı bazense çelişkili çok sayıda yoruma açılıyor. Yerküre dışındaki uzaya gelince onun büyüklüğü bizimkini o kadar aşıyor ki bizim için en önemli olayın, yani kendi ölümümüzün önemiyle neredeyse alay ediyor."
-Alexandre Lacroix, Hiçbir Şeye İnanmadan Nasıl Yaşanır? Say Yayınları, syf: 20
Sayfa 20Kitabı okudu
