Ruh göçünde dahi bir anlam vardır; oysa birinin ikinci doğasıyla, zaman içindeki belli bir tarihsel olguya gönderme yapan ikinci doğasıyla doğmuş olması, deliliğin son noktasıdır. Sokratik olarak anlaşıldığında, birey varlık kazanmasından önce de mevcuttur ve kendini hatırlar; böylece de hatırlama önceden mevcudiyettir. Bireyin doğası, kendisiyle süreklilik içinde tanımlanır.