Hakikat şuydu; sevgi, insanın ulaşabileceği en yüksek ve en büyük hedefti.
.
İnsanın kurtuluşu sevgiyle ve sevgidedir. Eline hiçbir şeyi kalmamış bir insanın dahi, kısacık bir an için bile olsa, sevdiğine ilişkin düşüncelerden nasıl mutluluk duyabileceğini anladım.
Sayfa 50 - Okuyan Us Yayınevi. 90. BasımKitabı okuyor
Zengin ve güçlü bir İranlı, bir keresinde hizmetçilerinden birisiyle bahçede geziniyormuş. Hizmetçi, az önce kendisini ölümle tehdit eden Azrail ile karşılaştığını ağlayarak anlatmış. Efendisine, çabuk yol alması halinde aynı akşam varabileceği Tahran’a kaçmak için en hızlı atını vermesi için yalvarmış. Efendisi razı olmuş ve hizmetçi doludizgin yola koyulmuş. Efendi eve dönerken kendisi de Azrail’e rastlamış ve sormuş: ‘Neden hizmetçimi korkutup tehdit ediyorsun?" Azrail yanıtlamış: ‘'Onu tehdit etmedim; sadece, onunla bu gece Tahran’da buluşmayı planlarken, onu hâlâ burada görmek beni şaşırttı.”
Bir insana dikkat etmek, onun için dua etmektir.
"Dikkat hem çok ihtiyaç duyulan bir şey hem de nadir bulunuyor."
"Doğru anlamış mıyım, Murat, kimse, kimse için dua etmiyor artık..."
"Azaldı, diyelim. Çünkü bir başkasının iyiliğini isteyecek kadar sakin olamıyoruz. Hız çağındayız. Fazla hızlanınca da dikkat parçalanıyor, anlam seyreliyor."
Alfa
Bilmek değil,"Olmak"
Mesele, bilmek değil olmak. Aslolan bilmek değil, bulmak ve olmak. Bilmeden bulunmaz, bulmadan olunmaz. Olma'dansa “hiç” bilinmez.
Okuma, sadece okuma-yazma çabasından ibaret değil. Okuma, hayata değme, insana dokunma, hakikati dokuma çabasıdır. Dünyayı, eşyayı, olayları anlama, idrak etme, yorumlama eylemi, aynı zamanda. Dahası, kişinin kendini okuması, özünde.
O yüzden 3K ile özetlediğim üç tür okumadan söz edilebileceğini düşünüyorum: Kitab-ı Hakikat'ı okuma, Kitab-ı Kainât'ı okuma ve kişinin kendini okuması.
Okuma, bir dokuma eylemi, çok katmanlı bir inşa çabası... Öncelikle kişinin kendini inşası. İnsan, “tabula rasa” (boş levha) olarak doğmaz ama “tabula rasa” gibi görünen bir dünyaya, o dünyaya önce anlam sonra nizam vermek üzere doğar.
Sayfa 9 - İnsan yayınlarıKitabı okuyor
Geçmişimizin bilincinde olmak hayatımıza anlam katar.
Sayfa 18Kitabı okuyor
Mihnetler , belalar ve de musibetler , anlam için sabır ve tevekkülü arzu ederler. Fakat başına gelen belaların nedenini çoğu zaman neticeye ulaşmadan anlayamaz insan. Her belayı bir hayrın nedeni bilmeden , sabretmekte de sebat edemez. Halbuki ayağın kaydığı zaman aslında hangi menzilden alıkonuldun , bilemezsin.
Sayfa 61Kitabı okuyor
bir insanın acı çekmesi, boş bir odadaki gazın davranışına benzer
Mizah duygusu geliştirme ve olayları mizahi bir ışık altında görme çabası, yaşama sanatında ustalaşırken öğrenilen bir hiledir. Ama her an her yerde acı bulunmasına karşın, bir toplama kampında bile yaşama sanatını uygulamak olasıdır. Bir benzetme
yapacak olursak, bir insanın acı çekmesi, boş bir odadaki gazın davranışına benzer. Boş bir odaya belli bir miktarda gaz verildiği zaman, oda ne kadar büyük olursa olsun, gaz odanın tamamına yayılır. Ne kadar küçük ya da büyük olursa olsun, acı da insanın ruhuna ve bilincine tamamen yayılır. Dolayısıyla insanın
çektiği acının “büyüklüğü” kesinlikle görecelidir.
.
Erkekler kendilerini tehlikede hissetmekten hoşlanmazlar. Ancak gerçek tehlikeler, gerçek başarısızlıklar ve gerçek dünyevi lanetlenme olduğu için zafer, bilgelik veya sevinç gibi kelimeler anlam kazanır. Hiçbir şeye önceden karar verilmez ve insanın kaybedecek bir şeyi olduğu ve kaybedebileceği için kazanabilmesi de mümkündür.
.
.
.
Şiir..
"Şiirlerime ne anlam verilirse anlamları odur. Benim onlardan çıkardığım anlam bana göredir, kimsenin onlara başka anlamlar vermesine engel olmaz. Her şiirin, şairin belirli bir düşüncesine uygun, yahut bu düşüncenin tıpkısı, asıl, tek bir anlamı olduğunu söylemek, şiirin yapısına aykırı, şiiri öldürebilecek bir yanılmadır..."
••Valery
“Bir şiirin anlamı başka bir anlam olmaya elverişli oldukça her okuyan ona kendi hayatının da anlamını verir ve böylelikle şiir herkesin istediği yolda anlayacağı ve bundan ötürü de sonsuz duyarlıkları içine alabilecek bir genişliği olandır.”
••Ahmet Haşim