ÖĞRENDİM Kİ...
Yıllar sonra öğrendim ki...
Öğrendim ki...
Kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız.
Kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz,
Gerisini karşı tarafa bırakırsınız.
Öğrendim ki...
Güveni geliştirmek yıllar alıyor,
Chan yayında şunları söyledi: "Bilmiyorum, kulağa bir boomer gibi gelebilirim. Çünkü nesiller farklı, bunu da biliyorum. Fakat selam vermenin, temel bir davranış sayılmadığı noktaya gelindiğini hissediyorum. Çünkü bilirsiniz, birisi yanınızdan geçerken ona selam verdiğinizde ve o size dönmediğinde garip hissedersiniz. Fakat yeni neslin, selama karşılık vermemekte bir sorun görmediğini hissediyorum. İlk başta 'Oh, tamam bu da ne?' Gibi şaşırıyordum ama sonrasında çok düşündüm ve 'Belki de fazla abartıyorum' dedim. Belki de bu konu hakkında çok düşünüyorum ve sadece bir boomerım. Bence bütün hava buydu. Bu Music Bank In Paris'ten hatırladığım şeylerden biriydi. Yani, isim vermeyeceğim! Ama evet, oradaki isimlerden birileri... Ama aslında anlatmak istediğim, sanırım bu farklı bir nesil. Muhtemelen buna alışmak zorundayız değil mi?"
Issız bir adaya düşsem yanıma alacağım 3 şey: Eşim, kızım ve Colleen kitaplarım.
Tek bir Colleen kitabı seçme hakkım olsa: Senden Geriye Kalan.
Bu her şeyi açıklıyordur umarım.
Okuduğum en sağlam karakterlerdi.
Diem bile mükemmeldi.
Kenna tam olmak istediğim kadındı, anneydi.
Ledger... Ledger ise Ledgerdi işte. Onu anlatamam yoksa ağlamaya tekrar başlarım.
Sizin hikayenize tanıklık ettiğim için çok şanslıyım. Sizden önce okuduğum kitaplarda "bu mükemmel bir karakterdi, karakter dediğin böyle olur böyle yazılır, siz harikaydınız içime işlediniz." dediğim için her birinizden tek tek özür dilerim.
Sizden ötesi olmaz, Colleen yazmadığı sürece ama çıta çok yükseklerde size ulaşamaz hiç kimse.
Kitabı anlatmak istemiyorum çünkü biliyorum ki sarf edeceğim her cümle hatta her kelime bu kitabın mükemmeliğini anlatamaz. Bu yüzden bu inceleme de sadece içimi dökmek istiyorum.
Çok şanslıyım ki ben Colleen'e popüler olmadan önce, Türkiye de ilk kitabı çıktığı anda vurulan ve kalemine aşık olan bir okurum. Benim sevgim kökleri sağlam bir ağaç, ezelden gelen bir aşk.
Colleen Hoover sen benim sığındığım limansın. Sen benim dönüm noktamsın. Hiç bir zaman beni şaşırtmadın, şaşırtmazsın da. Senin adının yazıldığı kitaplara verdiğim paraya asla acımam çünkü hak ediyorsun.
Hem hak ettiğin değeri gördüğüne seviniyorum hem de seni hiç kimseyle paylaşmak istemiyor, o "küçük dolapta" saklamak istiyorum. Merak etme "dolap çok büyük ve istediğin kadar kalabilirsin." :) (kitabı okuyanlar anladı.)
"Yok daha neler," dedim usulca. "Bu... lanet olası bir güvercin mi?"
Bağıra bağıra anlatmak istediğim şeyleri ağlaya ağlaya içime gömdüm çünkü anlayanımız yok kime ne anlatalım ki..
