İslâmî anlayışta zaman, doğasına en elverişli biçimde kullanılır. Mü'min, üzerine güneşi doğdurmaz, güneşin üzerine kendisi doğar. Zamanı kullanmada İslâm, tâbir caizse sabahçıdır. Bu nedenle, sabahın diriltici dinginliğinden en çok müslümanlar yararlanır.