Haydarîliğin benimsediği düşünce biçimi, tarikat ayin ve erkânı, dervişlerin dış görünüşü gibi hususlarda Kalenderîlikle hemen hemen aynı gibidir. Muvelleh dervişliğin Kalenderîlikten sonraki en büyük şubesidir.¹⁷⁴ Tarikatın piri Kutbeddin Haydar, Horasan'da Zâve çevresinde yaşamıştır. 7./13. yüzyılın ilk yarısında¹⁷⁵ vefat edinceye kadar
Sayfa 96 - Kitap Yayınevi, İnsan ve Toplum Dizisi - 70, 2. Basım, Birinci Bölüm, Şam ve Anadolu Dolaylarında 7./13. Yüzyılda Tasavvuf ve Muvelleh Dervişlik, MUVELLEH KAVRAMI VE TARİKATLAR, Haydarîlik
DEVLET UĞRUNA KENDİNİ FEDA EDEN KAHRAMAN: URUNGU (BOZKURTLAR DİRİLİYOR)
Olay Örgüsü
İncelemeye geçmeden önce yine uzunca bir özet verelim.
Kür Şad ihtilali, Çin Kağanı Tay-tsung'u korku ve endişeye kaptırmıştır. Ne yapılacağını görüşmek üzere nazırlarını sarayda toplar. Çeşitli fikirler ileri sürülür. Sonunda Gök Türklerin
DEVLET UĞRUNA KENDİNİ FEDA EDEN KAHRAMAN: URUNGU (BOZKURTLAR DİRİLİYOR)
Olay Örgüsü
İncelemeye geçmeden önce yine uzunca bir özet verelim
Kür Şad ihtilali, Çin Kağanı Tay-tsung'u korku ve endişeye kaptırmıştır. Ne yapılacağını görüşmek üzere nazırlarını sarayda toplar. Çeşitli fikirler ileri sürülür. Sonunda Gök Türklerin Çin'den
Romanın Macerası: Bozkurtların Ölümü Atsız'ın, tarihin tozlu sayfalarından çıkardığı Kür Şad'ın hikâyesidir. 639 yılında Çin sarayını basan 41 yiğidin hikâyesini Atsız Fransız kaynaklarından, muhtemelen Hüseyin Cahit'in De Guignes tercümesinden, daha üniversite yıllarında okumuş olmalıdır. Çin kaynaklarında Cie-şı-şuay olarak geçen
Dünya varolduğundan beri yeryüzüne cisimler düşüyordu. Ay’ın yerküremiz çevresinde döndüğüne insanlık tarihi boyunca hep inanılmıştır. Newton hem yere elmayı düşüren, hem de Ay’ı yerküre çevresinde döndüren gücün aynı olduğunu akıl edebilen ilk insandır. Newton’un bulduğu yerçekimi kuramına «Evrensel Çekim Yasası» denilmesinin nedeni budur.
Ve Selvihan kuytusunda buldu Muradhan'ı.
Irmağın kıyısındaydı. Ayın ışığındaydı. Uçurum ağzındaydı.
Selvihan'ı görünce niye geldiğini anladı.
Kollarını göğe uzattı Selvihan.
Kollarını yere uzattı Selvihan.
Birlikte semah tuttular hiç konuşmadan. Bir sevda semahı.
Kimsenin bilmediği, kimsenin görmediği. Yalnızca kendi yüreklerinin sesiyle döndüler. Bu yüzden kimse görmedi bu semahı. Kimse bilmedi. Güneş doğana dek birbirlerinin çevresinde döndüler. Kolları birbirlerinin kollarından aktı, her ikiside bir gümüş ırmağına bulandı. Birbirlerinin suretlerine böyle bir gecede nail oldular. Cümle tabiat bir giz gibi esirgedi, sakladı bu geceyi.
Sayfa 69
Gökyüzüne çevir gözlerini
Bak ne güzel ay ışığı
Yıldız dans ediyor adeta
Denize yansıyan ayın çevresinde
Saklar parlak yüzlerini,
güzelim ayın çevresinde yıldızlar,
dolunay olup,
ışıdığı zaman yeryüzüne...
Sayfa 18Kitabı okudu
ANTONIUS
....
Oh! Ne rahat soluk alıyorum! El değmemiş hava dolduruyor içimi. Ağırlık yok artık! Acı yok artık!
Aşağılarda, altımda, şimşek çakıyor, ufuk enginleşiyor, ırmaklar birbirine giriyor. Şu sarı leke çöl, bu su birikintisi Okyanus.
Başka okyanuslar da gözüküyor, bilmediğim geniş ülkeler.
İşte kara memleketler, mangallar gibi duman duman; karlar bölgesi, hep sisler içinde. Güneşin her akşam yatmaya gittiği dağlar nerde diye bakıyorum.
ŞEYTAN Güneş hiçbir zaman yatmaz.
Bu ses şaşırtmaz Antonius’u. Düşüncesinin bir yankısı gibi gelir ona belleğinden gelen bir karşılık gibi.
Derken yeryüzü toparlak bir biçim alır; ve Antonius bakar ki Dünya, mavilikler ortasında, bir yandan kutupları üstünde dönerken bir yandan da Güneş’in çevresinde dönüyor.
ŞEYTAN Demek evrenin merkezi değil dünya? İnsan gururu, haddini bil!
ANTONİUS Dünyayı göremez oldum artık nerdeyse. Başka ateşlerden ayırt edilmez oluyor.
Gökler yıldızlarla örülü baştan başa.
Çıktıkça çıkarlar.
Çıt yok! Kartal bağrışmaları bile yok! Hiç ses yok!..
Eğiliyorum gezegenlerin uyuşan seslerini duymak için.
ŞEYTAN Duymayacaksın onları! Görmeyeceksin de Platon’un Antikhton’unu,Philolaüs’ün ocağını, Aristoteles’in kürelerini,Yahudilerin yedi kat göklerini, billur kubbe üstünde fışkıran sularıyla.
Aşağıdan duvar gibi katı sanılıyor gökler. Oysa giriyorum içlerine, gömülüp gidiyorum!
Ve Ay’ın önüne gelir yusyuvarlak bir buz parçasına benzer Ay, durgun bir ışıkla dolu.
Eski yunan ve Roma dinlerinin nesli tükendi onları artık teolojinin değil edebiyatın konusu
Yunanlar dünyanın tepsi gibi düz ve dairesel olduğuna kendi ülkelerinin bu dairenin ortasına işgal ettiğine merkezde yer alan noktanınsa ya tanrıların mesken tuttuğu Olympos dağı ya da kehanetleriyle ünlü Delphoi olduğuna inanırlardı
Yeryüzünün kuzey
Sayfa 21Kitabı okudu
