"...dul, yetim hakkkı için neden bilmem böyle derler. Oysa ne malın gözü dullar, ne canavar yetimler vardır.Bununla birlikte, bir sanıkta bir parçacık kurbanlık kokusu sezmem, kolları sıvamama yeterdi.
Hem de nasıl! Fırtına gibi!
Yüreğim Cübbemde Atardı..."
Çevrede görülen her şey insanı yaralayabiliyor, insanı küçültebiliyor. Bir şeyi görmekle, yalnızca görmekle, bir parçanı kaybediyorsun sanki. Çoğu kez, bakmanın tehlikeli olabileceğini seziyor, gözlerini kaçırmak, hatta sımsıkı yummak eğilimini gösteriyorsun.
O yüzden de şaşkınlığa kapılmak, baktığın şeyi gerçekten görüp görmediğini
"Belki... bir canavar vardır… Belki o sadece biziz."
Sayfa 105Kitabı okudu
"İnsan canavardır!" diye bağırdı ve sopasını şiddetle taşlara vurdu. "Büyük canavar! Zatın bunu bilmiyor. Bütün işlerin yolunda gitmiş, ama bir de bana sor. Canavar diyorum sana! Ona kötülük mü ettin, senden çekinir ve titrer. İyilik mi yaptın, gözlerini oyar... "
"Ağlamak için en uygun zaman ışıkların kapalı olduğu ve dayak yiyen birinin yardım çığlıkları attığı gece saatleri. Dolayısıyla biraz burnunu çeksende seni duymazlar."
"Bayan O'Brien bana baktı. Bana bakışını görmedim, ama baktığını biliyordum. Benim kim olduğumu bilmek istiyordu. Kimdi Steve Harmon? Gömleğimi açıp ona, gerçek beni, gerçek Steve Harmon'ı görmek için yüreğime bakmasını söylemek geldi içimden."