Kapı
Bugünlerde bahar indi
Çukurovanın düzüne
Donandı ağaçlar
Donandı dünya
Donandı yeşilinden alından
Sarısından
Donandı delicesine
Bir ışık fışkırır topraktan yağmur gibi
Sayfa 59 - Yapı Kredi Yayınları
Çocuğun gördüğü düştür barış.
Ananın gördüğü düştür barış.
Ağaçlar altında söylenen sevda sözleridir barış.
Akşam alacasında, gözlerinde ferah bir gülümseyişle döner ya baba
elinde yemiş dolu bir sepet;
ve serinlesin diye su, pencere önüne konmuş toprak bir testi gibi
ter damlalarıyla alnında...
barış budur işte.
Evrenin yüzündeki yara izleri
Sayfa 114Kitabı okudu
Bu yok oluş, bazen ölmeden de olabiliyor. İnsan, yaşarken yaşadığına dair hiçbir belirgin iz bırakmadan, herhangi bir şeye karşı bir refleks geliştirmeden; gökyüzünü, çiçek kokularını, kuşların şarkılarını görmeden ve işitmeden, yıldızları bile fark etmeden, yağmurda ıslanmadan, yaşamıyor gibi yaşıyor olabiliyor.
Bize dair şeylerimiz azaldıkça veya yok olmaya başladıkça, bilin ki biz de azalıyoruz ve sessizce yok oluyoruz. İdrakin de ölümüdür aslında bu. Sonra uzanıyoruz yatağımıza veya toprak altına. Ya karanlıkları örtüyoruz üzerimize ya da sığınıyoruz ışık almaz toprağın kara bağrına.
Sayfa 30Kitabı okudu
Sonraları
benim de ölümüm gelip çatacak bir gün
ışık dalgalarıyla parıldayan bir baharda
uzak ve dumanlı bir kışta
ya da feryat figandan arınmış bir hazanda
benim de ölümüm gelip çatacak bir gün
bu acı, tatlı günlerin birinde
diğer günler gibi bomboş bir günde
bugünün ve geçip giden günlerin gölgesinde
gözlerim karanlık hollere dönecek
soğuk mermerlere
Süzme bal kıvamında, akarsu arılığında, yağmur duru-luğunda, yıkanmış ten kokusunda, taze toprak dirili-ğinde, ilkyaz yeli serinliğinde, yaz güneşi yakıcılığında, köpüren süt uçuculuğunda, düş tadında, gülüş aydınlı-ğında, gece gizeminde, iç sızısında, umut yoğunluğun-da, içtenlik inceliğinde, bıçak keskinliğinde, güvercin uçuşunda, yıldız uzaklığında, dokunuş yakınlığında...
ne varsa kısaca, insan yüreğine heyecan veren ve o den-li kısa olan; öylesine alıp götüren bir ışık çizgisisin, belli belirsiz, bir görüp bir yitirdiğim; bu kara günlerimin ortasına çiy taneleri gibi serin, düşüp düşüp uçuveren, gerçeğin can bunaltan sarı sıcağıyla..
Katlansam kalbim, uysam aklım dayanmıyor bu çizgi-nin çağrısına...
Nerede kitapların ?Onsuz kör ve perişan
Olan varlıklara o miras kalmış ışık!
Kalk! Kalk!Ve ölmüş insanlar tarafından
Çocuklarına üflenen o ruhu içine çek
Toprak ananın üstünde bakıyorsun etrafa
Seni o bir amaçsız doğurmuş gibi sanki
Senmişsin gibi ondan doğan ilk defa
Ve senden önce hiç kimse yaşamamış gibi!
İKTİSAT-KÖYCÜLÜK / MEMLEKETÇİLİK-SOSYAL ADALET
Atsız Türk düşünce hayatına 15 Mayıs 1931 tarihinde çıkmaya başlayan Atsız Mecmua ile girer. Bu dergide çıkan Boz Kurt imzalı ilk yazılarında Anadolu'ya, "memleket"e, köye ve köylüye ağırlık verdiği görülür. "Bir kuş bakışı" başlıklı ilk yazıda bulunan şu cümleler dikkat
Geri Gelen Mektup
Rûhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervâne olan kendini gizler mi alevden?
Sen istedin, ondan bu gönül zorla tutuştu...
Gün senden ışık alsa bir renge bürünse;
Ay secde edip çehrene yerlerde sürünse;
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan
Yalnız o yeşil gözlerinin nûru görünse...
Ey
Sayfa 244Kitabı okudu
