Kader muzip bir cin gibi hep peşimdeydi. Akıl fikri her neyi arzularsam arzulayayım, elimin boş kalacağını zihnime kazımaktaydı.
Ey üzgün yüreğim, tanrılar dilesin de Kader’in bir anlamı olsun! Ya da daha iyisi, Kader dilesin de tanrıların bir anlamı olsun!
Ama kitap daha bitmemişti!
Kitabı bitirince kısacık hayatlarımızdan çok daha uzun yaşayacak olan anıları, eşyaları, hikayeleri ve tabiatin sonsuzluğunu düşündüm
Kader- mağluplar terminolojisinin gözde sözcüğü... Devasızlığa bir isim kadrosu bulmaya meraklıyızdır ve isimler icat ederek, felaketlerimizin üzerinde asılı aydınlıklarda bir hafifleme ararız.
İnsan, köpek, kedi, kahraman, bit ve dehalar; hepimiz yıldızların sonsuz huzurunun altında aslında düşünmeden (çünkü en iyiler düşünmekten başka şey düşünmez) varoluşu oynarız. Ötekiler ise –kader anını bekleyen, kendinden vazgeçmiş mistikler– hiç olmazsa bedenlerinde ve günlük hayatlarında, gizemin sihirli varlığını duyarlar. Gözle görünen güneşi inkâr ederek tutsaklıktan kurtulmuş, dünyanın bütün boşluğunu içlerinden atarak da dopdolu kalmışlardır.
Nihayetinde her şey Kader.
Sayfa 310 - Can YayınlarıKitabı okudu
