Kutadgu Bilig'den (yazılışı 1069) beri Türk geleneğinde "Bik-Beg-Bey" daima, siyası hüküm sahibi kişi anlamında kullanılmıştır. Osmanlı literatüründe kumanda yetkisine sahip zaim/ su başılar ve sancak beyi gibi daha yukarı rütbedekiler beg (bey) unvanı taşırlardı.