Ailede aşk yüzünden büyük kavgalar çıkardı eskiden. Gençti o zaman bizimkiler. Kristal vazolar havada uçuşur, işlemeli kapı camları yere iner, deri bavullara yün çoraplar, rugan ayakkabılar, kadife elbiseler gelişigüzel tıkıştırılır, halalarım veya teyzelerim bize gelir, ağlamalar, isteri krizleri, boşanma kararlarına varan büyük tartışmalar yaşanır, sonra sular durulur, tekrar bulanır, tekrar durulur, böyle sürer giderdi.
Sayfa 116 - Can Yayınları - 4. BasımKitabı okudu
Ben pembe panter
Beşinci sınıfı bitirdiğimde yaz tatilinde annemin çalıştığı konfeksiyonda çalışmaya başlamıştım. malum, bir çuval pirinç bitmiş, rugan ayakkabılar artık ayaklarımı sıkmaya başlamıştı. ilk gün öyle yorulmuştum ki eve gelir gelmez ağlamaya başlamıştım ``Gitmeyeceğim ben bir daha işe falan, ayaklarım ne biçim ağrıdı,`` dediğimde ``Ama pembe panterler hiç yorulmaz ki`` demiştin bana. ``Sahi mi, ben pembe panter miyim gerçekten?`` diye büyük bir heyecanla sormuştum sana. ``Elbette öylesin. hatırlasana ne kadar hızlı yürür pembe panter. bütün işlerin üstesinden yorulmadan gelir ve akşam olduğunda da yatıp mışıl mışıl uyuyarak ertesi güne hazırlanır.
Sayfa 46Kitabı okudu
Rugan ayakkabılar kucağımda, ilk kez çocuksu bir sevincin tadını çıkara çıkara eve gittim. Salondaki sedirin altına girdim ve babamın, çocukluğumun katili ayakkabılarına sarılıp uyudum. Uyudum. Uyudum..
Sayfa 72 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
"Tragedyalar yazılıyor adıma,Shakespeare'e ilham veriyorum.
Yüzümü unutmamak için aynalı odalarda sabahlıyorum,
Tenim yaşadığım semtten alıyor siyahligini,
Rugan ayakkabılar gibi parlıyor alın yazım.
Sırtımdaki kancalardan el yapıyorum kendime,
Babaannemden kalma bir örgü beni sana dikiyor
Evimin çatısı yokmuş gibi üşüyorum."
ikinciadamKitabı okudu
Bazıları hiç parka gelemiyorlar. Parktaki masalara oturdukları zaman çay içmeleri gerekecek ya, onun için aşağıdaki meydanda vakit geçiriyorlar. Bazılarının ayakkabısı rugan. Merak edip sormuştum rahmetli Sadi'ye, bu rugan ayakkabılar nerden çıktı, diye. Sadi anlatmıştı. Bu ayakkabıları devlet, rütbeli askerlere verirmiş. Onlar da babalarına veriyormuş. Düşünsene Sibel, o ayakkabıları giyecek kadar muhtaç olanları var. İçim acıyor onları gördükçe.
Çocukken Sahip Olduğun Kırmızı Rugan Ayakkabılar
Bir kere de benim tarafımdan bakmayı dene, uçurumun kenarında duruyorum. Senin yalnızlığının kıyısında.Beni yanına almıyorsun, benim yanıma da gelmiyorsun. Çok sevdiğin bir ayakkabının ayaklarını vurması gibi, bir gün açılacak ve artık acıtmayacak diyorsun, her seferinde yara bere içinde eve dönüyorsun.
