Zannetme ki öyle üstünkörü şeylere
aşk ismini veriyorum, benimkilerin her biri ateşlilikte Verter'i, bakirlikse Romeo'yu geride bırakacak şeyler. İşin tuhafi her seferinde ilk defa âşık oluyormuşum gibi bilmediğim heyecanlara ve ihtiraslara düşmemdir...
Sayfa 94Kitabı okudu
Evet ben yaşamaya tutkunum.
Ne demiş şair? 'Yaşamak şakaya gelmez büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın bir sincap gibi mesela yani yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden yani bütün işin gücün yaşamak olacak.'
Eğer cennette yeşil varsa, bu o yeşildir işte ve hiç kuşkusuz, umudun gerçek yeşilidir o!
Sayfa 17
Bir de ideolojik renk buluyor: Yeşil...
- Yeşil komünist...
Böylece komünistler, "kızıl" ve "yeşil" olmak üzere ikiye ayrılıyorlar. Ya komünistliğin, başka renkleri de varsa? Örneğin sarı komünist, kahverengi komünist, vişne çürüğü komünist, çağla yeşili komünist, eflâtun komünist, siyah komünist, beyaz komünist oluyorsa, işin içinden çıkmak güçleşecek...
'Yarım bırakılmışlık' Atay'ın bu ikinci romanının en önemli motiflerinden birini oluşturur. Hikmet fakülteyi bitirmemiştir, üç dersten takıntılıdır; yazdığı oyunları da yarım bırakıyordur; ölümü bile yarım kalmıştır, ölüp ölmediği belli değildir; onun yaşamında rüyalar da yarım bırakılmışlıktan payını almaktadır: " {b]elki de hiçbir şeyin
Sayfa 197-198 / KARŞITLIKLAR EVRENİNDE VAROLMAKKitabı okudu
Makas kesmiyor
Sinyal köprüsünde asılı ışıklar yeşildi. Raylar arasında da yeşil ışıklar vardı. Raylar uzaklaşıp dönerken o ışıklar yaz yapraklarının arasında parlıyor, yaprakları da ışıkmış gibi gösteriyordu. İki adam lokomotifin önünde, beyaz, ipek bir kurdeleyi iki yandan gererek tutmuşlardı. Biri Colorado Bölümü şefi, öbürü de Nealy’nin baş mühendisiydi. Nealy gidince işin başına geçmişti. Eddie Willers kurdeleyi keserek yeni hattı açacaktı. Fotoğrafçılar onun, elinde makasla, lokomotife arkasını dönmüş durumda fotoğrafını çektiler. Ona aynı töreni iki üç kere tekrarlaması, kendilerine poz seçeneği tanıması gerektiğini söylediler. Ellerinde yedek beyaz kurdeleler hazırdı. Tam kabullenecekti ki birden durdu. “Hayır,” dedi. “Bunda bir sahtelik olmamalı.” Sesi otoriterdi. Başkan Yardımcısı’nın sesiydi. Parmağıyla kameraları göstererek emrini verdi. “Geri çekilin. Daha geri. Ben keserken bir tek poz çekin, ondan sonra yoldan çekilin. Hemen.”
Söz dinlediler, hızla
