"Dünyaya yazmak için gelmiş bazı insanlar vardır. Yazmak, onlar için alın yazısıdır. Daha doğdukları gün, parmaklarının ucunda bir karıncalanma oluşur.
Yazmak onun kaderiydi..."
Ahh Emily... Unutamayacağım karakterler arasındasın. Çocuk karakterler bende her zaman daha derin izler bırakıyor. Emily'de onlardan.Masum,tertemiz kalbi,gururu ve güçlü karakterleriyle öyle sağlam bir kişiliğe sahip ki..
Dört yaşındayken annesini kaybeden Emily babasıyla birlikte mutlu bir hayatı varken babasının hastalandığını ve kısa ömrü kaldığını öğreniyor. Babasının Emily'e yaptığı konuşması küçük yaşta babası kaybeden biri olarak beni çok duygulandırdı göz yaşlarıma hakim olamadım. Babamın son sözlerini hatırlattı bana...
Babasının konuşmasıyla her şeye göğüs germeye hazır,güçlü bir kız oluyor Emily. Babasını kaybettiğinde on yaşında olan Emily'e artık annesinin akrabaları bakacaktır. Kimse ona bakmak istemez ve kimin bakacağını belirlemek için kura çekilir. Kura çekilirken ki konuşmalar,istenmemesi beni öyle etkiledi... ve kura Elizabeth teyzesine çıkar..
Elizabeth teyzesi, Laura teyzesi ve kuzen Jimmy ile birlikte kalmaya Yeni Ay'a gider.Elizabeth teyze öyle zor bir insan ki nasıl tarif etsem az kalır. Elizabeth teyze ne kadar kötüyse,Laura teyze ve kuzen jimmy onun tam tersi harika insanlardır. Emily Yeni Ay'da ki günleri,yazma aşkı şiirleri mektupları, arkadaşlıkları... küçük bir çocuğun acısını,hislerini yazması o küçücük masum yüreğinde taşıdıklarını kağıda dökmesi öyle anlamlıydı ki...
Çok severek okuduğum ve bende özel bir yere sahip olan bu kitabı gönülden tavsiye ederim.
