Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Ölüm, hep korktuğum yok saydığım konu. İşte bu noktada hayat karşımıza ölümü çıkarıyor. İllaki etrafımızda ölenler oluyor. Ölümü hatırlamak, düşünmek zorunda kalıyoruz. Bende düşündüm ki, korkumun üzerine gideyim. Ölme kitabında aradığım tüm konularda cevapları buldum. Okuması kolay ve akıcı. Öğretici. Genel ölüm felsefesi, ölümle yüzleşme, ölüm korkusunu yenme, ölen yakınlarıyla iletişim, yas çeşitleri ve herkesin anlayabileceği, uygulayabileceği dilde yardım anlatılmış. Kitapta her sorunun cevabı da var. Son bölümü de çocuk ölümlerine ayırmış yazar. Biliyorum ki her birimiz ölümü yaşlılara yakıştırırız. Kitapta da bu ve nedeni çok güzel açıklanmış. Çocuklar da ölebiliyor. Ölümcül hastalığı olan çocukla konuşmak - sanıldığından da zor - ona umut vermek üzerine çok güzel fikirler yakaladım. Kitap genel anlamda benim ölümle yüzleşmemi, bildiklerimi hatırlamamı ve en önemlisi bilmediklerimi öğrenmemi sağladı.
Kitap konusunda arada kaldım. Ama sonuç olarak sevdim. Sevmediğim kısım hikayenin yaratıcı olmaması ve çok çok basit bir anlatım tarzının olması. Sevdim çünkü bana dini anlamda bilmediğim birşey öğretemese de, çocuk psikolojisi hakkında nedense hiç düşünemediğim bir şey öğretti. Kısaca anlatmak biraz zor deneyeceğim :) Çocuğunuzu kızarak mı yolundan döndürürsünüz yoksa ne yaparsa yapsın kızmayacağınızı bilmesini sağlayarak ve bir şekilde yolundan döneceğine güvenerek sadece zaman mı verirsiniz? Peki hatasından dönme cesaretini hangisi verir? Döndüğünde sizin onu ne olursa olsun kabul edeceğinizi bilmesi mi yoksa çok kızacağınızı bilmesi mi? Peki hata yaparken izlemek kolay mı :) Daha önce hiç bu kadar düşünmemiştim bu konuyu :) Daha detaylı yorumum blogda mevcut;
hayalimdekikutuphane.blogspot.com.tr/2015/05/imamn-m...
430 syf.
10/10 puan verdi
Afganistan da çocuk olmak , kadın olmak, savaş psikolojisi ve çaresizlik ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi herhalde.
Bir çok toplumun kanayan yarası olan 'Kadın' konusu bu romanda etkileyici bir biçimde ele alınmış.
Tom sawyer çocuk yaşta okunması gereken önemli eserlerdir.Çocuk gelişimi olsun,psikolojisi olsun hep artı katacak bir kitap.Bir anlam da çocukken dünyaya tom sawyer gözünden bakmaktır.Çocuklarınıza okutmanızı tavsiye ederim.
Trafikten, komşuluğa, düğünlerimizden, çocuk yetiştirme tarzımıza kadar sahip olduğumuz tüm özelliklerin, gösterdiğimiz tüm davranışların aslında çok öncelere, atalarımıza, köklerimize dayandığını kanıtlarıyla anlatan çarpıcı bir kitap. İlgilenenlere öneririm.
Bu kitabı bana bir arkadaşım kendisi okuyamadığı için verdi, kitabı okuyup ona anlatacaktım. Yorumunu okumak size kısmet oldu. Kitabın yazarını hemen hemen hepimiz tanıyoruz, J.K. Rowling. Harry Potter serisinin psikolojisi bozuk yazarı olan ablamız. Fakat ablamız “hep çoluk çocuk vingardium leviosa deyip sağa sola halı, kilim, paspas kenarı mı uçuracak?” deyip şehir hayatını anlatan bir kitap yazmaya karar vermiş. O yüzden şimdiden söyleyeyim kitapta maalesef Harry Potter kitaplarından aldığım keyfi alamadım.
Baştan söyleyeyim kitap eksiksiz fazlasız tam 591 sayfadan oluşmakta, hadi diyelim ilk 10 sayfası yayın bilgileri (ciddiyim), kaldı sana 581 sayfa ve kitabın ilk 200 küsur sayfasını okurken ‘şuraya koyayım da bir ara okurum’ diyebilirsiniz. Kitap o kadar sıkıntılı ama sonradan çok güzel açılıyor. Uyuşturucu, cinsellik, aşk, entrika; hepinizin bu konuları sevdiğini biliyorum.
Kitabın arka kapağında öyle ahım şahım bilgiler, New York Times yazarının kitap hakkındaki düşüncesi filan yok. Betimlemenizi kolaylaştırmak için kitapta anlatılan şehrin bir silüeti bulunmakta ve koskoca ‘küçük bir kasaba hakkında büyük bir roman’ yazmakta. Ama benim okuduğum kadarıyla burada anlatılan kasaba (adı Pagford) Gaziosmanpaşa’dan büyük, okuyan kimse inkar etmesin (ve Gaziosmanpaşa bir kasaba değil).
