Son Tanıklar 1941-45 yılları arasında Nazilerin SSCB'ni işgali sırasında yaşları 4 ile 15 arasında değişen 100 çocuğun savaşa dair hatırladıklarından yola çıkılarak yazılmış bir belgesel kitap. Her öykünün başında çocuğun adı, savaş döneminde kaç yaşında olduğu ve kitabin yazıldığı dönemdeki mesleği yazıyor.
Savaş anlatılarında genellikle savaşa gidenlere odaklanır, savaşta ölenlere üzülürüz. Kitapta aslında savaşın en büyük acılarının geride kalanlar tarafından yaşandığı ortaya konulmuş. Anlatılanlar çok ağır, çok acı... Ebeveynleri, aile üyeleri gözlerinin önünde katledilmiş, işkence görmüş, anne-babalarini kendi elleriyle toprağa vermiş, açlıktan çimenlerden tutun evcil hayvanlarına kadar yemek zorunda kalmış çocukların savaş anılarını okumak hem çok sarsıcı hem de utanç vericiydi. Değil bir çocuk, yetişkin bir insanın bile katlanamayacağı ağırlıkta anılar bunlar, ki yaşamak bir kenara okumaya bile yürek dayanmıyor diyebilirim.
Savaşın yıkıcılığını, acımasızlığını, barış içinde yaşamanın değerini çocukların yaşadıkları üzerinden hatırlatan hazmetmesi zor bir kitaptı. Zaman zaman kitabı bırakmak, araya başka kitaplar almak zorunda kaldım. İkinci Dünya Savaşına yönelik olarak şimdiye kadar okuduğum eserlerden en etkileyicisi bu kitap oldu benim için. Okuması, kolay olmasa da, Aleksiyeviç muhakkak okunması gereken bir yazar. Mutlaka tavsiye ederim, yazarın diğer kitaplarını okumaya devam edeceğim. Psikolojinizin sağlam olduğu bir zamanda okumanızı tavsiye ederim. İyi okumalar.