Teknolojinho
Okurken çocukluğuma gittim, az parayla yaşanan kocaman mutluluklara, türlü türlü oyunlara, yaramazlıklara, annemin babamın akşam ezanı ya da yemek hazır olduğunda kovalaya kovalaya eve girdirme uğraşlarına, masum yaramazlıklara, gece gündüz, kimseden korkmadan, herkese güvenerek dışarıda vakit geçirmelere,karne günü dört gözle daha önce verilen karne hediye sözlerine, bayramdan bayrama dükkan dükkan dolaşarak alınacak kıyafetlere, komşunun bahçelerine dalıp meyve cullamalara(çalma) (tam çalma denilemez, göz hakkı), tusubasalara, sevimli kahramanlara, hepimizin farklı farklı arkadaşları(minguinhoları) vardı. Oysa günümüz çocukları doyumsuz yetişen her şeyleri istediği an önlerine sunulan en büyük arkadaşları minguinho değil teknoloji (teknolojinho) olan yeni neslimiz. Kalbimizde doğurarak öldürdüklerimiz birde kalplerimizde öldürdüklerimiz. Yirmisinde yaşamaktan vazgeçenler, yirmidördünde hayatın yaşamaya değmediğine karar verenler. Bu kitabı bitirmemin de 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramına denk gelmesi de ayrı bi mutluluk oldu benim için vesselam.
