"Felsefe aslında bir hasrettir.”
“Yaşanmış süre bir uzunluk değil, derinlik ve yoğunluk sorunudur. Proust bunu anlamıştı.”
Biri çıkıp geçen zamana ve bizim onun içindeki cılız kımıldanışımıza dair bir söz edecekse, önce gidip 
Marcel Proust’un ellerini dostlukla sıkıyor. Harika değil mi?
“Ve yüzlerimiz, kalbim, fotoğraflar kadar kısa ömürlü” Berger’le tanışma kitabım. Kitabı bitirdikten sonraki ilk cümlem şuydu: Ben bu adamın beyninin kıvrımlarını sevdim. Zamanı kurcalamasını, bulunduğu tüm mekanlara dikkat kesilmesini, hem her yerden oluşunu, hem de her yerde göçmen gibi kalışını sevdim. Sevdiğine duyduğu aşkı ve şefkatini, şiirlerini sevdim. Sanattan konuşurken bana kendimi yoksul hissettirmeyen cana yakın dilini sevdim. Kardeşliği ve dayanışmayı övmesini sevdim. Daha da severim.
Son olarak, zamanında Filistin’li direnişçilere yazdığı bir mektup..Ya da, “Felsefe aslında bir hasrettir, kendini her yerde evinde hissetme isteğidir.” sözlerinin referansı:
“Beethoven'ın Piyano Konçertosu no. 5
Bugün onu Ramallah'ın girişindeki Beyt El kontrol noktasında gösteri yapan Filistinli öğrencilere gönderiyorum. Onlar da hayatlarında bilemedikleri bir mutluluk vizyonundan ilham alırlar. Konçerto'yu anavatanlarını işgal eden ve sömürgeleştiren İsraillilere karşı mücadelelerinde kullanılacak bir silah olarak gönderiyorum. Beethoven onaylıyor. Siyasete çok önem verir. Senfonisi No. 3, Eroica, hala bir özgürlük savaşçısı olduğu ve bir tiran olmadan önce Napolyon'dan esinlenmiştir. Bir günlüğüne İmparatorun adını değiştirelim:
Piyano Konçertosu no. 5, İntifada.
John Berger”
Kapak fotoğrafı: Jean Mohr-1963
Çeviri: 
Zafer Aracagök
G.
John Berger'in 1972 yılında Man Booker ödülünü almış G. romanı inanılmaz keyifli bir yolculuk sunuyor insana. Okumalarım arasında İngiliz Edebiyatını özel bir yere koyuyorum. Sebebi ise inanılmaz şiirsel bir dil kullanıyor İngilizler. 
Daniel Defoe modern İngiliz Edebiyatının kurucularından olarak gösterilir, onunla başlayan bu şiirsel anlatım
