Öncəliklə kitabı hamıya oxumağı tövsiyə edirəm. Özünü kutabqurdu sayanlar məncə bu əsəri oxumamaqla çox şey itirmiş olarlar.
Kitabı ilk oxuduğunuz andan sanki (əgər oxumusunuzsa) Dosteyevskinin bir əsərini oxuyurmuş kimi bir təsir bağışlayır . Amma Dosteyevskidəki qaramsarlıq əvəzinə, insanı güldürən və düşündürən, tamamilə fərqli bir fantaziya, üslub özünü göstərir.
İlk əvvəl Gogolun şöhrətinin biraz şişirdilyini düşündüm. Çünki təsvir baxımından çox qüvvətli olmasına rəğmən, mövzu baxımından məni cəlb etmədi. Amma digər hekayələrini oxuduqca fikrim tamamilə dəyişməklə bərabər, hətta heyranlıq duyduğumu bildirməliyəm. Hətta Amerikan filmlərinin mövzu və tərzlərinin Gogoldan götürüldüyünü belə düşündüm. Çox dəyişik ruh halında olan bir insan olub məncə, çünki az qala Bir dəlinin xatirə dəftəri və Burun hekayələrini oxuduqda onun da bir dəli olduğuna inanacaqdım. Dediyim kimi təsviri, sətiraltı tənqidi çox güclü bir əsərdir, rus yazarlarına xas zərafətə isə heyran olmamaq mümkün deyil. O dövrün hakimiyyətində olan boşluqlar, az qala hər əsərində büruzə verilməklə çox böyük ustalıqla (bəzən sonu acılı da olsa) tənqid olunub.
Hekayələrin necə davam etdiyini, necə sonlandığını söyləmək istəmirəm, sürprizi qaçmasın. Hər kəsə iyi oxumalar.