Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.10
343 syf.
·
Puan vermedi
Kendisini; köylüyü cahillikten kurtarmaya adamış bir öğretmenin hikayesi… Öğretmenimiz tüm köylerden doğruyu söylediği için kovuldu en sonunda istifa etti ve demirci oldu. Onuncu köyünde evlendi oradaki halka eğitmenlik yaptı.Okuduğum diğer Fakir Baykurt romanlarına göre daha zayıf bir kurgusu vardı.Ancak bir öğretmen olarak demirci öğretmenin benim de ufkumu açtığını söylemek zorundayım.
Yıllar geçmesine rağmen toplumumuzda değişmeyen tek şey cahillik. Bizlere düşen en önemli görev kendimizi geliştirirken toplumumuzu da geliştirmek için elimizden gelen her şeyi kitaptaki öğretmen gibi bıkmadan usanmadan yapmak. Doğruları göstermek dokuz köyden kovulsak bile onuncu köyde aynı güç ve şevkle çalışmak. Elbet bir yerlerde bizleri anlayanlar çıkacak ve muassır medeniyetler seviyesine çıkacağız.
Karakaçanlar (eşek) çok filozof, çok sevimli hayvanlardır.
Örnek bir öğretmen.....!!!!
Asıl adı Tahir olan Fakir Baykurt, Burdur'un Yeşilova ilçesinin Akçaköy'ünde doğdu. Tahir ismini resmî bulan Baykurt, takma adı olsun istedi. Bir gün postadan onun adına gelecek olan evrak yanlışlıkla Fakir Baykurt'a diye geldi ve aradığı adı buldu.
Fakir Baykurt, Sivas Lisesi'ne öğretmen olarak
#türkedebiyatı candır...#fakirbaykurt kalemi ise bambaşkadır....
Hani bir atasözümüz var doğru söyleyeni 9 köyden kovarlar diye yazar bize #onuncuköy den sesleniyor...
Sonunda yerini bulmuş bizim öğretmen.....
Damali köyünde istenmemis bizim öğretmen kız çocuklarını okutacaksiniz demiş,böyle düzen olmaz demiş beyler yiyecek köylüler çalışacak olmaz sizin tarlaniz sizin toprağınız demiş üzerine dayak yemis ...
Alibey köye sürülmüş burda öğretmenlik değil demirci ustalığı yapayım.. olmaz demişler sen ortalığı karıştırırsın hadi başka köye ....
Boş çıkmamış bu defa almış Gülşen ini düşmüş Yaşarköy un yoluna hani Yaşarköy de ne Yaşar ne yasar ne yaşamaz misali bir köy İmam korkutmuş ahaliyi günah demiş susun fazla konuşmayın...Dua edin yanacaksınız öbür tarafta...
Bakın kuşlar gelecek alacak gözlerinizi diye zihnini kör ettiği gibi gözlerini de kör etmiş köylünün....
Tanıdık geldi mi efendim din ile korkutulmak,din ile kandırılmak....
Alıntı
Okumuşun okumamışa,görenin görmeyene, duyanın duymayana borcu var diyorum sana.
Bende diyorum,bülbülün çektiği dili belası!Ama bela var diye bülbül ötmeyecek mi?
#okudumbitti #kitapyorumu #literatüryayınları
Sanırım benim yapacağım tek yorum, o günden bu yana bizim insanımızın zihniyetinin -kim oldukları bellidir- asla değişmemiş olması üzerine. Cumhuriyetin ilk yıllarında ne ile savaşıyorsak; hala aynı şeyle savaşıyoruz. Ülkece, milletçe ve insanca kalkınmak yerine belirli bir kesimi kalkındırmak üzerine çabalayıp duruyor; bilirkişilerden çok "Yonis Bey"leri dinliyor, halktan çok "Durana"ları memnun etmeye çalışıyoruz.
Damalı Köyü'nün Hocası'nın da dediği gibi; öğretmenin, doktorun, savcının, askerin görevini kanunlarla sınırlayan hukuk bugün de "Yonis Bey"leri serbest bırakmış halde...
Ve hala Ağrı'nın tepesindeki horozun ötmesini bekliyoruz...
Osmanlı tüme yakını köy olan bir imparatorluktu ve sanayisini canlandıramadığından özellikle Anadolu'su boydan boya köye kesmişti ve tebaalıktı. Cumhuriyet, köylünün tebaalığını padişahtan alıp anayasaya sevk etmişse de kurucuları köye uzak idi. Savaş okullarında, Avrupa sefaretlerinde ve savaş alanlarında yeşeren cumhuriyet, köycü pratiğine sahip değildi.
İşte bunun için, o pratiğe sahip olabilecek nesilleri yetiştirecek yetiştiricileri çoğaltmak için açıldı Köy Enstitüleri. Fakat yetiştiricilerin, eğitmenlerin, öğretmenlerin, belletmenlerin içine işleyen eşitlik ideali ile köylerde karşılaştıkları eşitsizlikler birbiriyle çarpıştı. Köyün diğerlerinden daha eşit varsılları sırtını şehirdeki, Ankara'daki partiye yasladığında öğretmenin sırtını yaslayabileceği köylüden başka kimi kimsesi kalmıyordu.
Onuncu Köy bu eşitsizliğin romanı. Fakir Baykurt'un bizzat tecrübe ettiği olayların bütünü. Köylünün kapalı olan hatta didiklenmekten yok olan gözünü onlara sadece sahibi olduklarının yönünü göstererek açmaya çabalayan bir öğretmenin dokuz köyden dövüle kovula onuncu köyünü arayışının hikayesi. İsimsiz öğretmenin, partili Yunus'tan, Duranağa'dan, jandarma komutanından, milli eğitim yüz karası Orhan'dan yıldıkça yeni yeni köylerde yakaladığı açılacak gözlerin ifadesi. Her eğitmenin mutlaka okuması gereken, kaybolan köylülüğün hangi ellerde yok olduğunu gösteren acımasız ve gerçek bir roman.