Sen nasıl bir kitaptın ya dediklerimden biri Pedro Paramo Bu kez yazım tekniği açısından çok etkiledi. İstisnasız okuyan herkesin ne okuyorum ben diye şaşkınlıkla okuyacağı bir kitap olacak eminim. Daha önce de okudum elbette büyülü gerçekçilik tarzında ama bunda çok yoğundu işleyiş. Hem iki karakter tarafından konuşturulduğu için, hem 3 kurgunun içiçe geçtiği için, hem de zıt temaların çokça işlendiği kurgu olduğundan okurda kafa karışıklığı yaratması çok normal. Okurken fazlasıyla yaşayan-ölü, geçmiş-bugün, yeraltı-yerüstü, gerçek-hayal karmaşası yaşadım. Ama tüm bu kayboluşlarla beraber okura sürükleyici de bir okuma sunuyor enteresan bir şekilde. Marquez bile etkilendiyse biz saygı duruşunda durabiliriz ancak:) Hatta Yüzyıllık Yalnızlık’taki Macondo kasabası buradaki Comala’dan esinlenilmiş.
Konusu neydi derseniz, annesi ölünce babasını aramak için Comala kasabasına gidişi, orada karşılaştığı kişiler ve Pedro Paramo’nun sevdiği kadını diyebilirim. Bunun yanında 20.yy başlarında Meksika’da toplumsal yapının değişimi, devrim, ayaklanma gibi olayları da kurguya dahil etmiş. İlk kez bir kitabı bitirdiğimde geri dönüp tekrar okudum. Karakter, kurgu bakımından aşina olduğumuz yapılardan farklı olduğundan, postmodern eserleri deneyimlemeyi seven okurlara mutlaka tavsiye ederim.
Pedro Paramo ve 
Kızgın Ova ya da 
Ova Alev Alev le tanıdığım Meksikalı yazar Juan Rulfo, az kitabı olsa da Latin yazarlardan 1coğunu etkilemiştir. Juan Rulfo denilince aklıma ilk gelen konular baba-oğul ilişkileri, ölüm ve kırsal kesim sorunlardır. Yazarın üslubunu çok severim, hatta hikaye okumayı sevmediğim 1dönemde bana hikaye okumayı sevdiren
