Savaşı icat eden görmesin cennet yüzü
Aylar önce 
Ben Amir kitabına başlamış ve devam edememiştim. Savaşın en çirkin yüzünü satır satır okumakta fazlasıyla zorlanmıştım. Bunları okumak bile bu kadar zor gelirken , yaşamak , yaşayan insanları düşünmek nasıl zor varın siz düşünün..
İncir Kuşları bir öneri kitaptı. Fazlasıyla etkilenen bir kitaptı . Kitabın yarısına kadar gayet güzel ve hoş bir aşk hikayesini okuyordum. İsmiyle müsemma çok tatlı hoş bir sada bırakan satırlardı ta ki savaş başlayana dek. Savaş insanlığın başına gelmiş en berbat şeydi. Okuduğum sayfalar da Ben Amir in cümlelerini hissedince , aynı durumları okuduğumda araştırdım ve Ben amir kitabı İncir Kuşları nın devamıydı. 
Sinan Akyüz pek aşina olmadığım bir yazardı, dili yalın ve anlaşılır olsa da bundan sonra tercih edeceğimi pek sanmıyorum. :(
Direndim ve bitirdim. Direndim diyorum çünkü gerçekten zor bir kitaptı. Detaylar rahatsız edici boyuttaydı. Beni uzun süre etkisi altına alacağı kesin okumaya devam ettikçe kalbime oklar saplandı gücümü kaybettim .
Son satırlar beni biraz da olsa kendime getirdi
"
Bana yazdığın satırları yüzlerce kez satır satır okudum.
Beni bu halimle yeniden sevebilir miydin acaba? Diye sormuşsun..
Evet! Seni ilk görüşte her halinle sevdim ben.
Nefes aldığım sürece hep seveceğim...
"
Filistin halkına , Doğu Türkistan da ki Müslüman kardeşlerimize de yardım et Allah'ım onlara zafer nasip eyle
Yaşıyor musunuz, yoksa şahidi misiniz hayatın?
“Neresi olduğunu bilmediğim bir yerim sızlıyor,” der 
Nermin Yıldırım 
Dokunmadan isimli romanında. Eseri okuduktan sonra dimağımda bıraktığı hissiyatı mümkünü yok tarif edemezdim aklımda bu cümle olmasa. “Ne var ki insan ölürken en çok hayallere geç kalıyordu.” Ve bu geç kalmışlığın acısı başka hiçbir şeyle kıyaslanmıyordu.
Mücellâ,
Kendi hayatının
KIZIL SARMAŞIK
