Bu kitap hakkında ne söylesem az kalacak gibi hissediyorum. Bir sanat aşığıysanız mutlaka ama mutlaka okumanız gerekiyor. Kitabın kalınlığı gözünüzü korkutmasın çünkü yazarın dili o kadar sade ve akıcı ki asla sıkılmıyorsunuz. Bölümler kronolojik bir sırayla oluşturulmuş. Her bölümde önceki bölümlerle karşılaştırmalar yapılmış ve bu sayede dönemin özelliklerini ve geçirilen değişimleri daha kolay kavramamız sağlanmış. Bu karşılaştırmalar o dönemi yansıtan ressamların eserleriyle pekiştirilmiş.
Bir tek sanat tarihi anlatılıp bırakılmıyor aynı zamanda o dönemin toplumunun yaşadığı değişimler, dönüşümler, sıkıntılardan az az bahsederek “sanat neden değişime uğradı?”yı bize tam anlamıyla anlatıyor.
Ben sanat tarihine aşina olsam da bu kitap bende sanat tarihine karşı yeni ufuklar açtı diyebilirim. Hiç düşünmediğim yerden hiç bakmadığım koydan bakmaya başladım o yaşanılan dönemlere. Bütün kitabı okuduğumda sanki bir romanı bitirmiş gibi hissettim. Bunu sağlayan şey yazarın anlatım şekliydi çünkü az önce de bahsettiğim gibi dönemin toplumsal sorunlar ve değişimlerinden de bahsederken aynı zamanda geçmişle bağlantı kuruluyor akıcı bir romanda olduğu gibi sizi sürüklüyor.
Dönemler arası bağlantı kurup hem toplumun yapısını hem sanatın yapısını bu kadar iyi kavratacak başka bir kitap daha var mı bilmiyorum ama bence Sanatın Öyküsü kitabı varken başka kitaba da ihtiyacınız olmaz diye düşünüyorum. Bu zamana kadar en çok basılmış sanat tarihi kitabı olması da tabii ki tesadüf değil. Keyifli okumalar…
Mehmet Rauf'un Eylül’üdür. Yazar genellikle bu büyük yapıtıyla anılsa da aslında farklı türlerde romanlar da yazmıştır. İşte, 
Define belki de onların en ilginci; polisiye-macera türünün bir örneğidir.
Erzurum’da çalışan bir doktor olan Şakir Feyzi, bir tesadüf eseri hayatının nasıl değiştiğini anlatıyor. İstanbul’a yolu nasıl düşecek, aşkı nasıl bulacak, türlü belalardan nasıl kurtulacak?
