Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
112 syf.
·
Puan vermedi
Yaşar Kemal, toplumun bireye uyguladığı baskının neler yaptırabileceğini Hasan’ın başından geçenler ile acı bir biçimde anlatmış.
İlk Yaşar Kemal okumamı Yılanı Öldürseler ile yapmış bulunmaktayım. Diğer kitaplarını da önümüzde ki zaman diliminde okuyacağım. Okul ve işin verdiği yoğunluk yüzünden kitaplardan biraz uzaklaşmışken birden elimde bulduğum bu kısa fakat anlatılanlar ve verilen mesajla oldukça uzun bir kitap oldu benim için...
Kitabın konusuna gelirsek (Bundan sonrası Spoiler olabilir.) Hasan’ın annesi Esme çok güzel bir kadındır. Onu gören sevdaya düşer. Hem de karasevda ’ya… Bunlardan biri de Hasan’ın babası Halil’dir. Esme Abbas’ı sevdiği için onu sevmemiştir. Evlenmek istememiştir. Halil de çareyi kaçırmakta bulmuş. Tabi zorla güzellik olmaz. Halil bunu canıyla ödemiştir. Abbas Halil’i öldürür. Halil’in annesi, kardeşleri, akrabaları hatta köylü bile suçlunun Esme olduğunu düşünür. Halil’in kardeşleri Esme’yi öldüremez. Herkes annesini öldürmesi için Hasan’a baskı yapar. Önceleri buna anlam veremeyen, yapmak istemeyen Hasan bir anda annesine namluyu doğrultur ve silahı ateşler. Cahil bir toplumun nasıl hayat kararttığına biz okurlar da böylece şahit oluyoruz…
Sibirya’ya giden tanrısını bulur
Tolstoy’un alnının kara yazısını, yani Diriliş’i okumuş bulunmaktayız. Başkarakterini öldürüp öldürüp dirilttikten sonra onu Tanrı’nın şefkatli kollarına atıp huzura kavuşturan yazar bizi yine pek çok konuda şaşırtmadı. Yeri geldi Turgenyev’in, “Bu genç yazar hepimizi gölgesinde bırakacak, en iyisi yazmaktan vazgeçmek” deyişine hak verdik, yeri
MASUMİYETİMİZ ÜZERİNE
AŞK ve MÜZE ÜZERİNE
Şöyle bir sualle başlamak istiyorum yazıma; aşk nedir ya da ne değildir? Kendi adıma, hayat sahnesinde gözlemlediğim kadarıyla, dizginleyemediğimiz dürtülerle başlayan, her an birlikte olma isteği ile sürekli tetiklenen, heyecan ve mutluluk uyandıran, içine ara ara ızdırap karışmış fakat şiddetinin büyüklüğüne bağlı olarak bir
Yeraltı edebiyatı türündeki ilk kitabımdı. Başlarda tiksinerek okudum açıkcası. Mutlaka sonunda bu kötülüklerinin cezasını çekmiştir diye devam ettiğimde başkahraman alex'in önce hapishane sonra da denek olarak hastanede geçirdiği günler daha çok ilgimi çekti. İğrenç zihniyete sahip insanlara uyguladıkları tedaviye göre suçlular tekrar kötülük yapmayı ya da suç işlemeyi düşündüğünde hastalanıyordu ve iyileşmek için 'iyi' düşünmeleri ya da iyi davranmaları gerekiyordu. Kulağa fena fikirmiş gibi gelmiyor ama zorla güzellik olmaz dedikleri gibi bu ütopik fikrin de tabii ki geçerliliği tartışılır ve yadırganır. Kitabın retorik bir cümlesinde ' neden hep kötülüğün nedenleri araştırılıyor da iyiliğin nedenleri araştırılmıyor' gibi bi soru vardı. Bu bence de üstüne çalışılması gereken bir konu.
İki oyundan oluşan, bol mizahlı, bol ince dokundurmalı Gogol kitabı. İki oyun da çok eğlenceliydi ama Evlenme biraz daha detaylandırılmış oluşundan mı nedense okuması daha keyifli geldi. Kumarbazlar biraz daha acelece konuya girdi, acelesi varmışçasına bitti.
Kumarbazlar tam bir ne kadar uyanık olursan ol senden uyanığı her zaman vardır hikayesi. Şüphelenmiştim zaten bir bit yeniği olacağından. :)
Gogol sürprizli sonları seviyor sanırım, iki oyunda da bizi oyun boyunca beklentiye soktuğu finalin tam tersi bitiriyor.
Klişeye bulaşsam Evlenme oyunundan "zorla güzellik olmaz", Kumarbazlar'da da "ava giderken avlanmak" üzerinden ders çıkartabiliriz derdim.
Son olarak Koray Karasulu çevirisi ile okumak apayrı bir lezzet oldu. "Birader" gibi kullanımlar bence çok samimi bir havaya sokmuş kitabı.
Eğer kasvete bürünmüş, okumaktan sıkılmışsanız içiniz açılacağı için bu kitabı okumalısınız. Hem Gogol ayol.
Kafka,Zweig,Nietzsche,Rilke,Haiğ okudugunuzda yalnızlaşır,içinize çekilir, yalnızlıgınızla mutlu olacagını sanan,karamsar , diger insanları küçümser bir kürsüye çıkarsınız…
Örnek
ve insanların arasında yalnız olmaktan daha korkunç bir şey yoktur..
Bilinmeyen bir kadının mektubu
İçinizin sıkıntısından bir parça esilmedigi gibi tonlarca sıkıntı yüreginizi kaplar…
Karanlıklar içinde karanlıklara gömülürsünüz!
Nereden mi bildim…
Üzerine alınanlara hitabım:
Profillerinizde çizdiginiz “hatlarınızdan”
Tek tek girip bakıp çıkıyorum…
Okuyun Reis beyi
“Onları” okuyunca kaybettiklerinizin hepsi fazlasıyla ruhunuzu dolduracak…
Bi deneyin…
Aradaki farkı farketmiyorsanız…
Söylenecek şey yoktur….
Mutlu olmak isteyen olur…
İstemeyen
Bir şey yapmaz
Zaten mutsuz yalnız çaresizdir….
Zorla güzellik olmaz!
Allah var…Gam yok
