Acaba böyle bir sistemin tesadüfen oluşması mümkün olabilir mi? Eğer anne karnındaki bir cenine, kan yoluyla besin götürecek bir sistem olmasaydı, o cenin, tıpkı suyu kesilen bir bitkinin solup kuruması gibi, kuruyup yok olmaz mıydı? Eğer doğduğunda, anne sütü onun gereksinimini karşılamasaydı, açlıktan ve susuzluktan ölmez miydi? Ya da ona uygun olmayan ve iyi gelmeyen gıdalarla beslenmek zorunda kalmaz mıydı?
Yine yeni doğmuş bir çocuğun hangi besinlere ihtiyacı olduğunu, ne çocuğun ne de annenin bilmesi gerekir. Bütün bu besinler, annenin sütünde hazır halde mevcuttur ve çocuğun organları gelişip dişleri çıkana kadar onunla beslenir. Aksi takdirde, anneler hem bu gıdaları bilmek, hem de (dişleri olmayan ve organları henüz bunları hazmedecek kadar gelişmeyen bebeklere) bunları yedirmek için çok zor duruma düşerlerdi. Bu da sonuçta anneleri çocuk bakımından nefret ettirirdi
Hepimiz bizi annemize bağlayan bir göbek bağıyla dünyaya geldik ve doğmamızla birlikte bu bağ kesildi. Bu göbek bağı hem fiziksel, hem psikosomatik hem de psikolojiktir, fakat birçok insan ancak geç bir dönemde olgunluğa geçiş yapmayı başarır ve annesi ya da ailesiyle kaynaşmış bağını keserek kendi kişisel seçimlerini yaşamaya başlar. Yani, kendi yaşamlarını seçen ve yönlendiren ve artık bambaşka bir dünyadaki kendi atalarının yaşamlarına maruz kalmayan veya onların yaşamlarını; kederlerini, acılarını, eksikliklerini ve hatalarını tekrar etmeyen özerk yarlıklar haline gelirler.
Anne karnına düştüğü bağlam bilindiği takdirde bir insanla ilgili pek çok şey açıklanabilir: Çocuk istenmiş miydi, istenmemiş miydi; kardeşler arasında kaçıncı sırada, vb. ya da doğum anıyla bağlantılı olarak: Doğum kolay mı geçti, zor mu geçti; bebek doğumdan hemen sonra annesinden ayrıldı mı (Cevap evetse bu, başka birçok travmaları, özel durumları, dövülen veya normal aileleri içinde diğer çocuklara göre dışlanan çocuk vakalarını, ya da "iyi yalanmamış ayı sendromunu açıklar mi?) ?
Sayfa 7Kitabı okudu
