Yüzleşme
Onunla karşılaşmayı istememin sebebi belkı de yüzleşme sonrası içimde bitmesi düşüncesiydi. Peki onu bende diri tutan şey ona karşı duyduğum derin öfke ve hayal kırıklığı mıydı? Onca şey yaşamama rağmen neden bunu istiyordum peki? Acıdan başka bir şey hissetmediğimi düşündüğüm adama karşı... Sadece acı mı hissediyordum yoksa kendimin farkında değil miydim? Bu konu hakkında konuşmak istemediğim için kendimle yüzleşmemiş olabilir miydim?
Ay ışıgı 💫
Psikolojik Büyüme ve Olgunluk
Psikolojik büyüme ve olgunluk, hayatımızın belirli bir noktasında zihnin karanlık köşelerine inmemizi, doğamızın gölgeli tarafıyla yüzleşmemizi ve ardından onunla hesaplaşmanın uzun ve acı verici sürecine girişmemizi gerektirir. Yani Jung’un bireyleşme olarak adlandırdığı süreç. Şöyle der Jung:
“Psikanalizin amacı, psişede kendiliğinden gelişen ve içine bakan kişiye, onun emri dışında(imgeler veya duygular biçiminde) görünen gölgeli sunuluşları gözlemlemektir. Böylece bastırdığımızı ya da unuttuğumuzu bir kez daha buluruz. Acı verici olsa da bu başlı başına bir kazançtır; çünkü aşağı ve hatta değersiz olan, gölgem olan bana aittir ve bana töz ve cisim verir. Bir gölgem olmazsa nasıl cisimli olabilirim? Eğer bir bütün olacaksam karanlık bir tarafım olmalı; ve kendi gölgemin bilincine vardıkça, herkes gibi bir insan olduğumu da hatırlarım.”
"İçinde en ufak bir merak duygusu yoktu. Aslına bakılırsa heyecan ve duygu denen şey çoktandır terk etmişti onu. Acı da hissetmiyordu artık."
Sayfa 52Kitabı okudu
"Biz hep kaçmayı tercih eden çocuklar olmuştuk.Sessizdik,suratsız ve dengesiz çocuklardık.Sen acı çekiyordun,bize de çektiriyordun."
Sayfa 25
Ayrılıklar, hüzünler, acı anılar o kadar da yabancı değildi bize. Geçip giden yıllar, saçlara düşen aklar, anlatılamayan duygular... Ağıt bile çalınıyordu bazen. Ama çok seyrekti böyle hüzünlü parçalar. O akşam çalınan müzik teki çığlık ifadesini, yürek paralayan dehşet anlatımını ise ilk kez duyuyorduk.
Sayfa 105 - Doğan Kitap, 201. BaskıKitabı okudu
Acı çok zalim bir şeydi!.. Neden bütün ağırlığıyla bir seferden gelip aynı hızla geçmiyordu?..
Sayfa 120
“Ona hem bu kadar uzak hem bu kadar yakın olmak katlanılmaz bir acı veriyor.”
Kimi zaman olumsuz duygular, tatsız olmalarına rağmen sapkın bir bağımlılık yaratır. Kimi zaman tatsızlığın da bir rahatlığı olur. Sigara tiryakisi olduğum dönemi hatırlıyorum. Sabah sigaramı içtikten sonra dilimin arkasında kalan o küllü acı tat iğrençti, midemi bulandırırdı. Ama tanıdıktı. O tat olmadan sabah, sabah gibi gelmiyordu. Keza kendinizi yalnız ve soyutlanmış hissetmenize neden olan insanlarla vakit geçirmeniz tatsız ama tanıdık olabilir. O ilk sigaranın acılığı gibi. Sizi siz yapan şeylerden biridir ve değiştirmesi zordur.
Sayfa 268Kitabı okudu
