"Eğer bitmiş bir şey sana acı veriyorsa,
duyduğun acı o şeyin kendisinden değil;
verdiğin değerin ona değmemesindendir."
~WİLLİAM GOLDİNG~
"Üşüyorsun çünkü yalnızsın ve içindeki ateşi tutuşturacak hiçbir şey yok. Hastasın çünkü insanoğluna verilmiş en güzel, en yüce, en tatlı duygular senden uzakta duruyor. Aptalsın çünkü acı çeksen de o hislere yaklaşmaktan kaçınıyorsun. Seni bekledikleri yere bir adım bile atmıyorsun."
Sayfa 255Kitabı okuyor
Bu şablon her ilişki için geçerli,çözüm odaklı
“Ana tanımlayıcılarınız,ebeveynlerinizle ilişkinizi tekrar yapılandırmanızda değerli bir adımdır.Ebeveynlerinizin hayatta olması ya da ölmüş olması fark etmez;ana tanımlayıcıların şifresini bir kez çözdüğünüzde,ebeveynlerinize karşı olan negatif duygular,davranışlar ve yargılamalar sonunda değişebilecektir.
Hatırlayın,sözlerinizdeki duygu yükü ne kadar fazla olursa,acınız da o kadar derin olur.
Öfkeli kelimelerin altında daima bir acı vardır.
Acı sizi öldürmeyecektir.
Öfke ise gerçekten öldürebilir.
Ebeveynlerinize dair sahip olduğunuz içsel görüntüler,yaşam kalitenizi etkileyebilir.
İyi haber şudur ki içsel görüntü,bir kez açıklandığında ,değişebilir.Ebeveynelerinizi değiştiremezsiniz ancak içinizde onları algılayış şeklinizi değiştirebilirsiniz.”
Sayfa 132Kitabı okuyor
Papatya ve Yakamoz'un hikâyesinin devamı ...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
Bazı acı veren duygular kabul edilse bile sevilmemeli.
Her kötülüğün farkında olup iyiliği seçiyorsun ve en iyi yaptığın şeyin o kişiyi yok saymak olduğunu düşünüp eyleme geçiyorsun ki bir de bakmışsın o kişi var olamamış zaten. Ne acı!..
...sana bir şey öğretmeyen her türlü acı boşuna çekilmiş bir acıdır.
Cesare Pavese 
Yaşama Uğraşı