Kadın o devre, 1910’lu yıllardadır
Birlikte yaşadığı ve her şeyine, hayatı boyunca müdahale eden annesini sonunda geride bırakıp, diktatör Porfirio Diaz’ın maiyetinde mürebbiyelik için ABD’den Meksika’ya gitmiştir.
Adam ise ünlü bir gazeteci, yazardır ve yaşlılığın ne olduğunu ruhuyla, bedeniyle iyice fark ettiği yaştadır.
Amerika’daki ışıltılı
JUNPİU SAFSATASI
Omzumda ve bütün hücrelerimde
İşlenmiş ve işlenecek bazı günahların yükü
Oysa ben trenle tren, kuşla kuş, çocukla çocuk
atla at, minderle minder, ağaçla ağaç olam ben
Ne ara girdim bunca yükün altına?
Neden bir türlü susmaz vicdanımın bilinçaltı?
Tamam, bazen saçmaladım lakin çocuktum lan
Çocuktum lan çocuktum ulan çocuktum
Bir ağacı orman
İthaki yayınlarıKitabı okudu
Sevdiklerimizin değerini bilelim:(
(okumak isteyenler için çok uzun ama duygusal bir metin bırakıyorum buraya -bendenizden-)
(Askerden dönen Necmi'nin annesini kaybetmesi üzerine arkadaşına bunu anlatması)
Necmi başını büküp olayları tek tek anlatmaya başladı. ‘Valla devrem ne sen sor, ne ben söyleyem. Bizimkiler de bilmez ama benim sonum yakındır. Benim Valideyi hatırlar
Sermayem çocuklarım, ama inan ki; ben de en az senin kadar çocuktum bu hayatta.
Birgün mutlaka.
Bu gün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür
gümbür bir telaş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne
güzel, düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz
"Ben o zaman çocuktum, insanları yaşlarına göre hep babalarım, analarım, kardeşlerim sayardım. Kendimi de dünyada bir sığıntı, bir çile çekici değil, beklenen bir konuk, dünyayı da cennet sanırdım. Gördüklerimi aç bir süngerin suyu içtiği gibi hep içime çektim."
Sayfa 18Kitabı okuyor
Çok iddialı olduğum düşünülecekti belki de, hayır, öyle değildim; ben babasız bir çocuktum. Kimsenin oğlu olmadığımdan, kendi kendimin nedeni oldum; gurur ve zavallılık kumkumasıydım; beni iyiliğe yönelten atılım tarafından dünyaya getirilmiştim; olayların art arda gelişi açıkça görülüyordu.
Sayfa 94Kitabı okudu
Büyük yazar 
Aziz Nesin'in çocukluk günlerine uzanan 
Ben De Çocuktum, Nesin Yayınevi tarafından yayımlanan ilk baskısında, bu defa ressam Mustafa Delioğlu`nun enfes çizgileriyle okurla buluşuyor.
Küçükler, büyüklerin bir zamanlar çocuk olduğuna inanmakta zorlanır. Büyükler ise bir zamanlar çocuk olduklarını unuttuklarından, küçükleri anlamakta...
Hep ak saçlı bir dede olarak anımsadığımız Aziz Nesin, bu kitapta bir çocuk olarak çıkıyor karşımıza. Özyaşamöyküsü Böyle Gelmiş Böyle Gitmez'den bir seçki olan Ben de Çocuktum, yüz yıl öncesinde geçen bir çocukluğun masalsı anılarıyla dolu.
Anne…Ahh! Ne kederli bir kelime
Çocuktum ben, esirgenmiş bir çocuk.
Hikayesi olmayan hiç bir fotoğraf yoktu duvarımda, en çok siyah beyaz olanlarla derin bir muhabbetim vardı. Bir de o yakası sökük kazağı olan çocuğun gözlerinin mahcubiyeti ile…Annesinin eteğine iki eliyle birden yapışmıştı; sanki söküklerini birleştirmek ister gibiydi.
Ahh! Çocuk, bilseydin yıllar sonra o