“… Kitaplarda okuduğun depresyon kelimesine bir cankurtaran simidi gibi sarılırsın. Çünkü nedense hepimizde, maddi olsun, manevi olsun, bütün dertlerimize bir isim takmak merakı vardır, bunu yapamazsak büsbütün çılgına döneriz.”
Sayfa 16Kitabı okuyor
İnsanlar pek çok nedenden dolayı gerçeklikle bağlantılarını yitirebilirler. Bazen şiddetli depresyon, stres ya da travma insanı uçlara itebilir ve kişi başkalarının delilik gibi gördüğü çarpıtılmış bir zihinsel duruma kaçış yapabilir. Ancak psikoz gibi zihinsel semptomların son kertede fiziksel bir nedeni vardır. Aslında pek çok tıbbi aciliyet kendini ilk etapta sadece zihinsel rahatsızlık belirtileriyle gösterir; hezeyan, akıl karışıklığı, depresyon, kaygı, psikoz veya panik atak.
Taşınmak, boşanmak, ışık azlığı, depresyon vakalarının artmasının belli başlı nedenleriydi.
Sayfa 76Kitabı okuyor
Travmatik olan hayattı. Hepsi. Bütün hayat. Özellikle de travmatik gibi durmayan ne varsa. Doğmak gibi. Dolayısıyla doğum sonrası depresyon, yeni annelerin yakalandığı psikolojik bir hastalık değil, hayatın tanımıydı. Hayatta kalma isteğinin. Hayata rağmen.
Bir kadın onu terk eden adamdan bahsederken şöyle demişti: "Eğer biri seni terk ederse bu, o kişinin ölümünden daha kötüdür. Hâlâ hayatta olduğunu bilirsin. Bu dayanılmaz bir şey. Söylediğine göre, onu kendini öldürmekten alıkoyan tek şey bu adama duyduğu nefretti: "Kendimi öldürmek üzereydim ama nefretim beni hayatta tuttu." Açıkladığına göre, onu aşmanın, "yasını tutmanın" tek yolu "onu kötülemek, değersizleştirmek, onu öldürmekti."
Sayfa 43 - Encore YayınlarıKitabı okudu
