Eğer insan namazın şuurunda olsa hiçbir şeyle oyalanmayıp devamlı namaz kılar, Rabbinin huzurunda olmaya doyamazdı ama ne yazık ki bizler gafiliz. Peygamber Efendimiz ise kıldığı namazın şuurunda olduğu için uzun uzun namaz kılıyor, namazı kılarken huşu ile kılıyordu. O, namaz kılarken sanki dünyaya veda eder, âhiret âlemine dalardı..