Okul Kütüphanemizde bulunan bu kitabı, sonunda bugün inceleme şansı buldum. Gerçekten çok beğendiğim bir eser oldu.
Bir çocuğun, farkında olmadan düşünceleri sebebiyle artan yüklerinden bahsediyor. Başarılı her çocuk edebiyatı kitabında olduğu gibi, bu kitapta görünen ve dile getirilen hikayenin yanı sıra da örtük mesaj-lar içeriyor. Yalnızlığı tercih eden ve kendini her alanda çok iyi -en iyi- gören Tarık'ın onu rahatsız eden yüklerinden nasıl kurtulduğunu anlatıyor.
Neydi Tarık'ın yükleri? Bencilliği, egoları... Oysa paslatıkça, paylaştıkça yükler daha hafif, sevinçler daha büyük değil mi? İşte Tarık'ın bu farkına varış yolculuğunu anlatıyor bu hikaye.
Yine bir yetişkin olarak, bir çocuk kitabını, yetişkinlere tavsiye ediyorum. Çünkü inanıyorum ki, yetişkin olan bizlerinden çocuklardan daha çok ihtiyacı var yüklerimizi fark etmeye.
Hikayenin çizimlerini de çok sevdim. Sade, karmaşadan uzak ve anlaşılır. Anlamının ve mesajının çok derin kitaplarda görsellerin daha sade ve nokta atışlı olması gerektiğini düşünüyorum.
Gulnar Hajo'nun okuduğum ikinci kitabıydı (Kayıp Renkler) iki kitabında da hayata bakış açısını, hikayelere bakış noktasını çok anlamlı buldum. Umarım başka kitaplarını da okuma şansını elde ederiz (varsa).
Kara Gergedan adlı kitabını okuduğum yazar 
Turhan Yıldırım, 
Modern Soslu Postmodern Makarna'da gene duyguların ve yaşanmışlıkların tablosunu edebiyat tuvaline aktarmış. Mona Lisa gibi. Bir yanı gülümsüyor, selam çakıyor yaşayan
