" İlk sayfada ismim yazılı. Şayet bir gün, şu kırık kalbim toza toprağa karıştıktan çok sonra bile olsa, ismimin altına ' Onu affediyorum' yazabilirsen ne olur yaz !"
Sayfa 569Kitabı okudu
Yitirdin neyin varsa, anla artık
Tek başına kalan sensin ortada
Düşlerin toz duman, umutlar kırık
Dün anlamsız, yarınlar paramparça
Sayfa 524Kitabı okudu
Umutlar ve hüzünler hep aynı çatının altındaydı. Bizi
en iyi yansıtanlar ise hep kırık aynalardı.
-"Burada neye dokunuyorum biliyor musun?"
+"Evet hanımefendi."
-"Nereye dokunuyorum.?"
+"Kalbinize. "
-"Kırık kalbime..."
"Burada neye dokunuyorum biliyor musun?"
"Evet hanımefendi."
"Nereye dokunuyorum?"
"Kalbinize."
"Kırık kalbime!"
Sayfa 68Kitabı okudu
Yitirdin neyin varsa, anla artık
Tek başına kalan sensin ortada
Düşlerin toz duman, umutlar kırık
Dün anlamsız, yarınlar paramparça
"Neye dokunuyorum?"
"Kalbinize."
"Kırık bir kalp!"
Sayfa 82
-"Burada neye dokunuyorum biliyor musun?"
+"Evet hanımefendi."
-"Nereye dokunuyorum.?"
+"Kalbinize. "
-"Kırık bir kalp!”
Sayfa 82 - İş bankası ve kültür yayınları
- Burada dokunduğum şeyin ne olduğunu biliyor musun?
- Evet efendim.
- Neye dokunuyorum?
- Kalbinize.
"- Kırık bir kalp!"
Sayfa 82Kitabı okudu
" Neye dokunuyorum ?"
" Kalbinize."
" Kırık bir kalp !"
Sayfa 82Kitabı okudu