Mekke'nin Fethi kutlamalarını belli bir yere kadar kabul edebiliriz fakat asıl tehlike bugün karşımızda Kutlu Doğum Haftası olarak görünmekte. "Allah Rasûlü'nün doğumunu kutluyor olmanın neresi sakıncalı?" denebilir. Soru tam da cevabın içinde. Mevlid Kandili diye bir şey varken Kutlu Doğum denilen gösterilerin gereği ne ve
Hatırası, ardından yazılan bir kitaba konan başlıkla, Son Ülkücü halesiyle çevrelendi. Eski arka daşlarından Ahmet Turan Alkan, onun "dost-lider" vasfını kazanabilmiş tek kişi olduğunu; Mümtaz'er Türköne, 1970'lerin artık kimsenin muktedir olmadığı fedakarlık, cesaret ve idealizmini temsil ettiğini yazdı. Küskün ülkücülerin melankolisi, Muhsin Yazıcıoğlu'nun şahsında simgeleşti.
Dün Mümtaz'er Türköne'yi online bir YouTube programında izledim. Yaşlanmış, değişmiş bu değişim hem fikren hem fiziken olmuş. Bir de ben hala milliyetçiyim demesi üzerine açık bir soru sordum Atsız'a Türk değil demiştiniz halbuki Atsız Türkiye'de Türk'e düşman 3 zümreyi sıralamış ve haklı da çıkmıştı. Siz İsmail Beşikçi gibi birini bile Atsız'a denk tutmuştunuz. Pişman mısınız dedim. Moderatör sorumu muhtemelen saldırgan bulmuş olacak ki sormadı. Halbuki gerçekten saldırmak maksatlı sormadım, üniversite zamanımda okuyup okuyup öfkelendiğim o günleri hatırladım. Cezaevinde kaynaklara ulaşması zor olduğu için araştırma kitabı yazmamış ama roman yazmış. Bir okuyacağım... Katıldığım tek cümlesi Türkiye'de velut herkesin bir şekilde kodesle ıslah edilmeye kalkmasıydı. Keşke bunları iktidar gücünü ele alıp da milleti köşesinden itham etmeden evvel düşünecek şuura erişebilseydi.
Mümtaz'er Türköne
Toplumun değerlerine, dinine düşmanlık aslında bir yönetim aracıdır, bir iktidar aracıdır. Bunu o zaman en iyi kavrayanlardan biri Bediüzzaman. Buna karşılık siyasallaşan tepkileri toplumsal dinamizme, toplumsal uyanışa dönüştürüyor.
Mümtaz'er Türköne
Risale-i Nur hareketi, öyle görünüyor ki, bugün gelinen nokta itibarıyla bütün bu modernleşme süreci boyunca yöneten elit azınlığın eline bahane, gerekçe vermekten toplumu kurtarmıştır
Dizi sektörünün "Ülkücü" Düşmanlığı
Alıntı:
Nedir bu ülkücülerin Dizilerden çektiği!
Yakın zamana kadar Türk sinemasındaki din adamı, hacı ve hoca tipleriüfürükçü, sahtekâr ve yobaz olarak resmedilirdi.
Bu klişeden vazgeçilmiş olsa da'peşin hükümlülük' sağcı ve ülkücü karakterler için sürüyor.
Dönem dizilerinde
RECEP TAYYİP ERDOĞAN NÂZIM HİKMET- NECİP FAZIL
NÂZIM HİKMET VE RECEP TAYYİP ERDOĞAN
İkinci şiir albümünün hazırlığında olan Recep Tayyip Erdoğan, bu yeni albümde, Nâzım Hikmet'ten de bir şiir okuyarak yeni bir açılıma öncülük etmek ister.
***
Recep Tayyip Erdoğan'ın kendi sesiyle okuyacağı şiirler arasında Nâzım Hikmet'in de bir
Türk İnsanı ve İslamcılık..
Türkiye'de yaşayan insanlar İslâmın, doğrudan veya dolaylı olarak hayatlarında tuttuğu önemli yerin ve zenginliğin farkında olmadıkları gibi bugünün İslamcıları da yürüdükleri yolun ve bastıkları zeminin tabiatı hakkında çok az sıhhatli bilgiye sahipler; o kadar ki İslâmcılık'ın ne mânaya geldiği bile açık seçik ortaya konmuş ve tartışılmış değil. Sayın Mümtaz'er Türköne'nin kitabı (Siyasi İdeoloji Olarak İslamcılığın Doğuşu), nelerin, nasıl tevarüs edildiğini öğrenmek isteyenlerin yardımına koşmaya hazır bekliyor.
Aferin erbâb-ı aşkın kuvve-i bâzusuna
Sayfa 57 - DergâhKitabı okudu
İlk Osmanlı gazetesi Takvim-i Vekayi, 1831'de çıkmaya başladı, ama o resmî bir gazeteydi.
Sonra 1840'ta Ceride-i Havadis çıkmaya başladı, fakat onun da sahibi İngiliz'di, üstelik yarı resmi bir kimliği vardı..
"Kendiliğinden" gazeteciliğin başlangıcı 1860'ta Agah Efendi Şinasi'nin Tercüman-ı Ahvalidir.
Gazeteler çoğalıverdiler.
İstanbul TÜRKLER gazete te okumak (ya dinlemek) bir ihtiyaç haline gelmişti.
Başka deyişle, piyasası kurulmuştu.
Gazeteler daha çok satmak, rakiplerini alt edebilmek için ilginç olmak zorundaydılar ve ister istemez hükûmetin duyarlı olabileceği konulara girilecekti.
Sayfa 14 - İlk Osmanlı gazetesi Takvim-i VekayiKitabı okudu
