Bir hedefi olmalı değil mi insanın, bir ideali bir amacı..?
Peki o hedef, ideal ve amaç belli değilse ne yapmalı insan?
İnsanın hayali, amacı tek gayesini bulmak olabilir mi?
Rüzgarın savurmasına izin verip savurduğu yerlerde aramak kendini, hayalini, idealini. Bulmaya çalışmak umutsuzluğa kapılmadan. Neyi aradığını bilmeden. Bir arayış içerisinde olmak ama o arayışın sonucunun ne olacağını bilemeden...
Yürümek nereye yürüdüğünü bilmeden, yaşamak neden yaşadığını bilmeden, gözlemek neyi gözlediğini bilmeden ve aramak; arayışı aramak ile bulmaya çalışmak. Neden ve niçin aradığını bilmeden.
Bazen yıkabilir bu durum insanı ama amaçsızca yaşayıp gitmektense amacını ararken gitmek daha iyi değil mi? Bulmak önemli değil aslolan aramak, belki ararken kayda değer bir şeyler üretebiliriz. Ne de olsa "Yerin altındakiler üstündekilerden daha fazla" değil mi, peki onların kaçı hatırlanıyor veya kaçı amacını bulup göçmüş buradan.
Yerin altına girdikten sonra amacına ulaşamamış, hatırlanmayan büyük gruba girmek istemiyorsak arayışa başlamalıyız sanki, hatırlanmayabiliriz ama hatırlananların hepsi bu yollardan geçmiş kişiler değil mi?
Arayış yoluna girmek, yokluk yoluna girmekten daha iyi değil mi?
Hem ne diyor Halil CİBRAN:"... yürümekle varılmaz lakin varanlar yürüyenlerdir."
Hepimiz ulaşmamız gereken yere varabilmek için yola çıkmamız temennisiyle, huzurlu arayışlar...
Türkiyəli tədqiqatçı Nejat Bozkurt “Felsefe işığıyla arayışlar” əsərində “türk fəlsəfəsi varmı?” sualına cavab tapmağa çalışır. O, türklərin köçəri, dinamik və qarşılaşdıqları mədəniyyətlərə daha asan adaptasiya olunan xarakterə
malik olduğunu, fəlsəfənin isə daha çox oturaq və sükunətdə olan mədəniyyətlərə xas olduğunu bildirir. Türklərin köçəri həyat tərzi səbəbi ilə müxtəlif mədəniyyətlər arasında
əlaqələnidirici və ötürücü rol oynadığını, onlardan nələrsə aldığı kimi, onlara da nələrsə verdiyini və təsir etdiyini qəbul edir. Nəticədə o, bir türk fəlsəfəsinin olduğunu, lakin bu fəlsəfənin özünəməxsus və universal bir fəlsəfə olub olmadığı, hansı səviyyədə bir fəlsəfə
olduğu ilə bağlı qeyri-müəyyənliyin mövcudluğunu qəbul edir
Böyle yaparak içimdeki bayramın da
İçinde bulunduğum bayramın da hakkını mı yiyorum bilmiyorum.
Bugünlerin kıymetini bilmezlik edip de yarınlara yeni arayışlar mı ekliyorum bilmiyorum.
Ama ben o eski sofraları
Bayramlaşma sıralarını
Sarılamasak da şefkat dolu telefon konuşmalarını çok özlüyorum.
Ne yaşıma bakardım ne başıma
Hep kınamı yakardım elime parmağıma,
Çok büyük de değilim zaten ama yaşamın tersine içimdeki çocuk hep küçülürdü zira
Ama Artık...
.
.
.
Nerede kınalı eller
Nerede o coşkulu gülüşler
Nerede kabına sığmayan sevinçler
Nerede sesimizden sözümüzden taşan neşeler
Nerede
Nerede başımızdaki büyükler
Nerede bir aşı bin kılan bereketli eller
Nerede bi telefon uzağımızdakiler
Nerede nineler nerede dedeler
Birinci sayfadan, çok derinden bildiğim bir sızıyla yakaladı beni...biliyordum böyle olacağı.. büyük derinliklere neden olmak nedir bilirim...oradan yakaladı kör kadınsı ruhumu...