Parçalı bulutlu şiirler okuyorum sana, şiir gibi bir çiselti başlıyor sonra.
Kanayan bir yara; yalnızlık. Çıkıp kanıyorum.
çıkıp sokakta.
Sokaktaki bütün kedileri eziyorlar
iki buluşmadır koluma girmiyorsun ve birkaç
milyon yıldır tutmadın ellerimi ve ben sırf
bu yüzden ezilebilirim.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi farkedemezsen
Rüzgarların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini.
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede,
Hatırla ki mahşer günüdür,
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.