"Gelin,benim dostlarım,
Çok geç değildir henüz yeni bir dünya aramak için...
çünkü benim amacım
Ölünceye kadar yelken açmaktır ötesine gün batımının...ve
Eski günlerdeki gücümüz olmasa da artık
O yeri göğü titreten,biz yine de biziz;
Halâ mangal gibi yüreğimiz var,
Zaman ve kader yıpratsa da bizi,irademiz kuvvetli
Çabalamak, araştırmak,bulmak ve pes etmemek için."
"Dedim size evet der diye!"
Ağaçların arasından neşe ile bize doğru koşturanlar her zamanki tanıdık yüzlerdi.
Nisan, Eren, Bulut, Araz ve Beste, babam...
Sevdiğim herkes buradaydı. Eksik kalan her yanım artık daha anlamlıydı. Ben her şeyi çok geç öğrenmiştim aslında, aile olmayı, dost olmayı, sevmeyi ve sevilmeyi. Ama hepsini en güzel şekilde öğrenmiştim.
Günaydın. Yıllar geçse de büyüsek de hayallerimizin hepsine değil de birçoğuna kavuşsak da, daima bir şeyler noksan. Bir şeyler anlaşılmaz. Hiç bitmiyor insanın aradığı o "şey". "Mükemmel Günler"deki o diyalogu hatırlayın: "-Hâlâ anlam veremediğim pek çok şey var. -Hayat aşağı yukarı böyle bir şeydir." Ne tuhaf,
Daha çok, daha çok yok olmanın eşiğindeyim bu aralar.
Sigaralar, şişeler galiba fazla boş verdim. Bana her yer sen artık, hiç farketmez sevginin olmadığını bile bile intihar edemezdim.
Kalamazdım,
aptal olarak yanında kalamazdım. Yazmasam keşke şunları ama kafayı yiyecek gibi oluyorum, daralıyorum, bunalıyorum, ölüyorum. Hiç benim olmadığını fark ettim ilk kez, çınar ağacı altında saçlarını okşamak vardı ama olmadı yıl geçti olmadı istediklerim, iyi dileklerim üflediğim pastaların tadını kaçırdı.
Geç fark ettim hiç benim olmadığını, ben de üzgünüm geç fark ettiğim için.
Çınar ağacı kesildi gitti, sahiller altüst, dünya dönmekten yorulmuş kuşlar uçakmaktan yollar ezilmekten,
aynı ben yani.
Sigara bitmekten, umut tükenmekten, arabalar gitmekten...
Yorulduk. Cümleten biz gidelim artık kalkın, biz tükendik tanrım.
Kimse görmedi, yavaş yavaş, usul usul, sessiz sessiz biterken.
Fırtınalar koparttım içimde,
Hiç benim olmadığını fark ettiğim an.
Hiç benim olmamışsın.
"Bakarsınız birkaç yıl daha geçer, her şey için artık çok geç olur."
Sayfa 27Kitabı yarım bıraktı
varoluş
Sabah tuvaleti geldiği için huzursuz bir şekilde uyandı. Gözlerini zorla açtı rahatsız bir şekilde mutsuzca etrafa bakındı. Gözkapakları açılmamak için direniyordu. Göz kapaklarını tekrardan kapatsa da tuvaleti göz kapaklarının kazanmasına izin vermeyecek kadar sıkıştırıyordu. Eli yastığın altına koyduğu telefonu aradı. Telefonu bulamayınca
Bütün önemli soruları, önemli sorular için artık çok geç olduğunda soruyorum.
Sayfa 25
Mutlu Aşk Yoktur
İnsan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman
Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini
Ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi
Ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi
Hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her an
Mutlu aşk yoktur
Hayatı Bu silahsız askerlere benzer
Bir başka kader için giyinip kuşanan
Ne yarar var
Mutlu Aşk Yoktur
İnsan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman
Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini
Ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi
Ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi
Hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her an
Mutlu aşk yoktur
Hayatı Bu silahsız askerlere benzer
Bir başka kader için giyinip kuşanan
Ne yarar var