Gülümsemiyordu çünkü gülümsemesi elinden alınarak oradan kovulmuştu; vücudunun her parçası artık eski bir alışkanlığın rehberliğinde mahirce kendilerinden beklenen pozisyonu alabilir, La Queca önceden belirlenmiş o duruşla huzura kavuşabilirdi.
Sayfa 279 - Alef YayınlarıKitabı okudu
kahkaha atıyor ama artık gülümsemiyor.
Her duyguya başlık ne gerek, manası dururken.
Hastalandım, ağlamak istesem de olmuyor artık çünkü gözler de yanıyor, vücut artık kendini tazeleyemiyor. Yalandan bir hayatta tanıdığı herkese yalan söylemiş birinin cefasını çekiyorum. Yeter mi, yetmez! Nedensiz gecelerin sabahını görmekten bıktım. Hissizim bu aralar, son beş yıldır, birinin gözüne bakınca ne diyeceğini anlıyorum ama tepki veremeyip üstüne kelimeleri bir araya getiremiyorum, arada bir düzeliyor, ve sadece üç düşünce var aklımda birincisi eğitim(Türkiye'de) görüp kafamı yıkamak ikincisi aramak aklımda olup beni yoranı aramak üçüncüsü ise kendini bir yarışta zannedip kendisini benle kıyaslamak isteyen cahilleri, küçümsemiyorum onları sadece yaptıkları bana göre çok saçma, istemsizce “katiller gibi öldürmek” istiyorum. Evet bu sözcük grubunda gerçek anlamı dışında çok şey yatıyor ama neyse....
Ne diyor Sanatçı:
–“...Geceler mi uzadı bu karanlık ne...”. Burada da derinler var. Cümleyi düşündükçe insan kendini kaybediyor. Ama vazgeçsen olmuyor ölsen hiç olmuyor..
“Âşıklar talihsiz bir yıldızın altında doğarlar” dedi. “İkimiz için yazılmış gibi sanki.”
“Bizim âşık olduğumuzu mu söylüyorsun?”
“Sence değil miyiz?”
Ona doğru baktım. Artık gülümsemiyordu. Gözlerinin içinde süzgün bir ışık vardı.
“Şimamoto-san, hakkında hiçbir şey bilmiyorum” dedim. “Gözlerine her bakışımda bunu hissediyorum. On iki yaşındayken hakkında daha çok şey biliyordum. Yan apartmanda oturan, aynı sınıfta okuduğumuz Şimamoto-san. Fakat bu yirmi beş yıl önceydi. Twist dansı modaydı ve insanlar hâlâ trene biniyorlardı. Ne kasetçalar, ne tampon, ne hızlı tren vardı ne de diyet yemekleri. Uzun yıllar öncesinden bahsediyorum. Bunların dışında hakkında ne bildiğime gelince, karanlıktayım.”
“Gözlerimde gördüklerin bunlar mı? Hakkımda hiçbir şey bilmediğin?”
“Gözlerinde hiçbir şey yazmıyor” diye yanıtladım. “Benim gözlerimde yazıyor. Seninkilerde sadece yansımasını görüyorum.”
Ah karanlığa giren görür beyazı ancak..
Siyahın gezginiyim: Her gün daha derine
Yanar akşamla caddede vebalı lambalar,
Bezgin, sıkıntıyla bakar herkes benzerine;
Redingotlarıyla mumya gibi otururlar
İş yerlerinde, kahvelerde. Ve akar zaman.
-Birden söner uzak bir yıldız gibi yaşaman-
Demek isterim, alımlı kadının birine.
Çünkü kanar "bir mezarda bırakılan