Muhyiddin-i Arabî Hazretleri, aya fazla bakılmasını öğütler. "Ay ışığı yüze zehir, fakat sırta şifadır." der. Aslında bu zehir, zehir değil, şifanın şiddetle ve ansızın yoğun olarak gelişinden doğma bir çarpılıştır. Güzelliğin şiddetli çarpmasıdır ay çarpması. Kur'an, sure sure, ayet ayet değil de birden bütünüyle inseydi, insanlık O'nun güzelliğinden, belagatindan mahvolmaz mıydı dersiniz?