Anlaşılması gereken temel şeylerden birisi şudur, birini sevince onu avucunun içinde olmadığı için seversin. Şimdi avucunda, peki o zaman aşk nasıl yaşayacak?
Haz bir özgürlük şarkısıdır
Ama özgürlük değil...
Haz, arzuların tomurcuğudur
Ama meyvesi değil...
Ve eğer kendini seversen görüp şaşıracaksın : Başkaları seni sevecek. Hiç kimse kendini sevmeyeni sevmez. Sen kendini bile sevemiyorsan başka kim o zahmete girer ki?
Daha geçen gün bir sözle karşılaştım : Mükemmeliyetçi, çok büyük zahmetlere giren ve başkalarına daha da fazla zahmet veren kişiye denir. Ve bunun sonucu çok mutsuz bir dünyadır!
Şiddetin coğrafyasında elbette gökyüzü bir lükstü ve ancak yağmur yağınca anımsanıyordu. Gittiği en büyük uzaklık evinden işi olanlara, ne aşk, ne özgürlük, ne barış anlatılabilirdi.
