Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Evliya Çelebi'nin Seyahatname'sinin yazılmasına vesile, 1630 yılının aşure gecesi Hz. Peygamber'i rüyasında görüp ''Şefaat Ya Resulullah'' diyeceğine ''Seyahat ya Resulullah'' demesidir. Böylece Peygamberimiz tarafından seyahat ve şefaat ile müjdelenir. Osmanlı topraklarını 40 yıl civarı bir süre dolaşarak şehirlerin camileri, hastaneleri, yiyecekleri, iklimleri ve genel kültürüyle ilgili, hem o zaman hem de şimdi ki zaman için eşsiz 10 ciltlik bir eser yazmıştır. Seyahatname'nin bir çok dile çevirisi yapılmıştır. 100 temel eser arasında yayınlanan bu kitabında seyahati ile ilgili bazı bölümler yer alıyor. Şehirlerimizin tarihçesini Evliya Çelebi'nin mizahi kaleminden okumayı sevdiğimi söylemek isterim.
Kitabi beğendim mi? Evet. Etkilendim mi? Kesinlikle. Yoksa kısa zaman içinde elimden düşürmeden okuyamazdım.
Ama...
Öncelikle kitabin edebi yönünü ele almak gerekirse. Bu, okuduğum ikinci Elif Şafak romanı ve ikisinde de hikayenin gereğinden fazla betimlemelerle ve zoraki süslemelerle doldurulduğu kanaatindeyim. Daha sade bir dili tercih eden biri olduğumdan bana bu tarz bir anlatım samimi gelmiyor. Ayrıca günümüz dilinden uzak, eski kelimelerin yoğunlukla kullanılmış olması da bana yapay bir edebi değer katma çabası varmış gibi hissettirdi. (Gerçi bu, çevirmenin tercihi de olabilir, bir daha Elif Şafak okursam orjinal dilinde (İngilizce) okuyacağım.)
Öte yandan hikayeyi ele almak gerekirse de… Konu tam bir aşure aslında... Birbirinden tamamen alakasız ve her biri farklı bir kitabin konusu olabilecek pek çok konuyu tek bir kitabin içinde harmanlanmış. Ermeni-Türk ilişkileri ve etnik kökenler, ataerkil bir toplumda kadının yeri, aile içi şiddet, ergenlik sorunları ve kuşak çatışmaları, kültür farklılıkları; baharat niyetine ise bir tutam da din ve siyaset. Aşuredeki her bir malzemenin tadı çok net ve güzel ama bütünün harmanlanmış tadı çok da lezzetli değil sanki. Çünkü tüm bu alakasız konuların tek bir hikayede toplanmasını sağlayacak zorlama bir tesadüfler zinciri üstüne kurgulanmış kitap.
Özetle, kitabi beğenme konusunda beni arafta bırakmış bir Elif Şafak romanı daha.
Değerlendirmesi zor bir kitap... Edebi olarak bakarsak; kurgusu ve anlatımı güzel, karakterler çok kalabalık ancak dikkat ederek ve ara vermeden okunursa karışıklığa sebep olmuyor. Hatta bana göre karakterlerin yoğun olması kurguyu sağlamlaştırmış...
Konu olarak Türk-Ermeni Meselesi, aile içi şiddet, ensest ilişki gibi noktalar seçilmiş. Her bölümün isminin bir yiyecek ismi ile başlaması ilginç, genel başlık da aşure olabilirmiş konu bakımından ele alırsak... Ayrı ayrı anlatılan karakterlerin yollarının bir noktada birleşmesi hayatın cilvesi gibi...
Politik olarak bakarsak; yazar hem Ermeni gözüyle hem de Türk gözüyle bakılınca nasıl göründüğünü anlatmaya çalışmış bu meselenin. Objektif olmaya çalışmış gerçekten ama başarabilmiş mi emin değilim. Türklerin gözünden tam olarak yansıtılamadığı fikrine kapıldım ben okurken...
En çok da Cafe Kundera'daki karakterleri ve aralarındaki diyalogları çok beğendim. Okunabilir bir kitap, sıkıcı değil ancak bazı bölümler biraz havada kalmış ve tam olarak kurguya kaynaşmamış. Son olarak da havada kalan bir son ile tamamlanmış kitap... Devamı gelecekmiş misali...
Baba ve Piç romanı hakkında bir şey bilmeden tesadüfen konusuna bakıpta aldığım ve okuduğum ilk Elif Şafak romanı.
Kitap 18 bölümden oluşuyor ve yazarın her bölümü aşure malzemelerinden seçmesi ilginçti. Üslupta dikkatimi çeken iki şey oldu; biri "günbegün,anbean,yılbeyıl" kelime grubu ve diğeri kurallı birleşik fiiller.Çokça kullanmış diğer kitaplarında da öyle mi bilemiyorum okumadığımdan. Betimlemeleri, akıcılığı oldukça iyiydi.
Konu bakımından kitap çıktığı zamanlarda oldukça gündeme oturmuş ve eleştirilmiş. Açıkçası ben değerlendirmelere katılmıyorum. Yazar Ermeni ve Türk ailelerini farklı bakış açılarından ele almış. Ermenilerin geçmişe saplantılarını, bizleri nasıl gördüklerini, bize yönelik olumsuz düşüncelerini , nefretlerini "Çakmaçıyan" ailesiyle dile getirmiş. Türk ailesi "Kazancı"lar ise cins tiplerden seçilmiş olsa da (sadece teyzeleri abartılı buldum) geçmişe saplanıp kalmamış, aksine daha iyi yansıtılmış. Her iki aile de ne kadar farklı olsalar da "Asya Kazancı" ve "Armanuş Çakmakçıyan"ın yetiştirilme tarzının ve aile yapısının benzediği bir gerçek. İki aile arasındaki bağ kitabın sonunda şaşırtıcı bir şekilde bağlanmış.
"Bazen bilmemek bilmekten daha iyidir " düşüncesi vurgulanıyor.
Kitabı okurken aklımdaki sürekli düşünce, farklı kültürden ailelerin oluşturduğu eski İstanbul semtlerinde(ya da güzel ülkemin başka şehri de olabilir) doğup yaşamanın nasıl olduğuydu.Günümüzde farklılıklar artık saygı görmüyor sanki herkes aynı şekilde düşünmek ve yaşamak zorundaymış gibi.
kitap tesadüfrin insan hayatındaki yerini anlatıyor. kitap on sekiz bölümden oluşuyor. her bölüm aşure malzemesinin adı. aşure de babanın sonu oluyor zaten. birçok ülke sorununu eleştirmiş bu kitabında elif şafak. fazla karakter olduğu için birini kendinize yakın bulmanız kaçınılmaz. ben ise feride tyze'yi yakın buldum. onun disindaki karakterler çok itici geldi bana.
Sıkıda, dizisinden ziyade karikatür çizimlerini sevmiştim küçükken. Başlarken o çizimlerin geçişlerine bakar sonra kapatırdım tvyi. Meğer o dizi bir kitaptan uyarlamaymış. Merak ettim ve okudum.
Sıdıka çok zeki bir kız ama ailesi tarafından bastırılıyor. Babasının şarap şişesini sardığı gazeteye kadar ne bulursa okuyor. Bosna'daki barış gücüne atkı örüp gönderen iyi yürekli br kız, ilişkilerimizi kuvvetlendirmeye çalışmak için Bush'a aşure yapıp gönderen, ülke meselelerine kafa yoran, annesinin tabiriyle bir deli kız. Okurken çok keyiflendim.
Yazar güldürürken düşündürüyor. Birçok mesaj var yazdıklarının içinde.
Roman okurken araya öykü tarzı , küçük eserlere de yer veriyordum, bu hafta bu konuma Sıdıka denk geldi. Gülmeye ihtiyacınız varsa bu kitaba başvurabilirsiniz.
Elif Şafak, bu kitabında İstanbul – Amerika arasında biri Türk diğeri Ermeni asıllı iki aile üzerinden Türkiye-Ermenistan ilişkilerini incelemiştir. Yazar romanını 18 bölüme ayırarak her bölüme aşure yapımında kullanılan malzemelerin ismini vermiştir. Ülkemizde çok tartışmalara yol açmış bu roman, aynı zamanda Serra Yılmaz’ın başrolde yer aldığı tiyatro oyunu olarak sahnelenmiştir.Kitap bana çok sıkıcı geldi.Zar zor okudum.Bazı yerleri çok uzatmış yazar ve bu da beni sıktı.
Yangında ilk kurtarılacak şiir kitabı
Muazzam tek kelimeyle harika. Duygu, heyecan, aksiyon olan çok başka bir şey.
Erbain, ne demek Erbain Arapçada 40 anlamına gelir, bizde kullanımı ise "Hicri takvime göre 22 Aralıktan 31 Ocağa değin süren kırk günlük kış dönemi.", Şiilikte, hicrî takvime göre Aşure Günü'nden 40 gün sonra gelen Safer ayının 20'inci gününe verilen isimdir.
İlginç bir olay örgüsü ve günlük hayatta sık karşılaştığımız karakterleriyle insanı içine alan, uzun betimlemeleriyle yer yer bunaltan, fazla tesadüflerle insana hadi canım dedirtse de bir şekilde sırıtmamayı başaran bir kitap. Kitabın başlarında Zeliha'nın 19 yaşında olduğu dönemi anlatırken bir anda günümüze geçmesi ve bunun gibi birkaç olay